ตอนนี้คุณรู้สึก “คัน” บ้างไหมครับ... ถ้าคัน เกาไปอ่านไปได้นะครับ ไม่ว่ากัน รู้ไหมว่าพรอันแสนประเสริฐอย่างหนึ่งที่คุณมีอยู่ ณ ตอนนี้คือ การที่เมื่อรู้สึก คันแล้วคุณสามารถเกาได้ทันที และเมื่อเกาแล้วความทุกข์ที่เกิดขึ้นจากอาการคัน จะหายไป ความสุขก็จะไหลเข้ามาแทนที่อย่างรวดเร็ว ง่ายๆเท่านี้เอง แม้จะฟังดูง่าย แต่อย่าได้ดูถูก“ความสามารถในการเกา”ของเรานะครับ เพราะบางคนอาจจะเคยตกอยู่ในสภาพ “คันแล้วเกาไม่ได้” อันแสนทรมานมาแล้ว ถ้ายังไม่เคย ผมแนะนำให้ลองดูสักครั้งครับ ตอนที่รู้สึกคันมากๆ ให้ลองอดทน ไม่เกาดู อดทนจนถึงที่สุด แล้วคุณจะรู้ว่ามันทรมานแค่ไหน ความทรมานนั้นแหละครับ ที่ผมต้องเผชิญมาตลอดทั้งชีวิต... แต่ไม่ใช่ที่“ร่างกาย” ทว่าเป็นที่“สมอง” เป็นความคันอีกประเภทหนึ่ง ซึ่งเรียกว่าเป็น“ความคันทางความคิด”ที่ใช้มือ หรือไม้เกาก็ไม่หาย แต่ต้องเกาด้วย“ข้อมูล” “ประสบการณ์” และ“ความรู้” ทุกสิ่งที่อยู่ในหนังสือเล่มนี้เป็นผลพวงจากการที่มนุษย์คนหนึ่งทน “คัน สมอง” ด้วยความสงสัยในเรื่องต่างๆเกี่ยวกับการทำงานของจิตใจคนจนทน ไม่ไหว จึงต้องเสาะหาข้อมูลมา“เกา”ให้หนำใจ และแบ่งปันเรื่องราวที่ได้ เรียนรู้มาออกไป เพื่อให้คนอื่นๆที่“คันสมอง”ได้รับความสุขจากการถูกเกา บ้างไม่มากก็น้อย อย่างที่บอกไปแล้วว่า อย่าได้ดูถูก“ความสามารถในการเกา”ของเราเป็นอันขาด เพราะถา้ หากเกาให้ถูกที่อย่างมีสติ เราจะไมเ่พียงรู้สึกสบายกายสบายใจขึ้น เท่านั้น แต่เมื่อเรามีความสุข เราก็จะสร้างความทุกข์ให้ผู้อ่ืนน้อยลง และสุดท้าย เราก็จะเข้าใจสัจธรรมอันสูงสุดข้อหนึ่งที่ว่า... “เราทุกคนล้วนเกิดมาเป็นเพื่อนร่วมคัน ไม่ว่าจะเป็นมหาเศรษฐีหรือยาจก ดาวค้างฟ้าหรือแม่ค้าในตลาด ไม่มีใครหนีพ้นความคัน และมนุษย์ทุกคนบนโลกนี้ ต่างก็ใช้ชีวิตในแต่ละวันอยู่บนพื้นฐานที่ว่า พวกเขาแค่อยากรู้สึกหายคัน (ถึงแม้ แต่ละคนจะมีวิธีการ “เกา” ที่ต่างกัน) ก็เท่านั้นเอง...” “ความคัน” แท้จริงก็คือ “ความทุกข์” นั่นเองครับ เพราะความทุกขม์ ีรากศัพทจ์ ากภาษาบาลีคือคำวา่ “ทุกขัง” แปลตรงตัว ได้ว่า “การทนอยู่ในสภาพเดิมไม่ได้” และในเวลาที่เรารู้สึก“คัน”ก็คือการท่ี ผิวหนังบนร่างกายของเราไม่อาจทนอยู่ในสภาพเดิมได้ ดังน้ัน ทันทีที่มันถูก กระตุ้นจากปัจจัยภายในหรือภายนอก มันจึงต้องการบางสิ่งบางอย่าง (เช่น มือ หรือ ไม้) ที่จะมาชว่ ย“ปรับสภาพ”ของมันให้กลับคืนสู่สมดุล (equilibrium) อีกคร้ังด้วยการ “เกา” ท่ีพูดมาทั้งหมดนี้ก็เพื่อจะบอกว่า สุดท้ายเมื่อคุณรู้จักมิติต่างๆของจิตใจคน มากข้ึน คุณจะเริ่มเข้าใจว่า“เราทุกคนล้วนเกิดมาเป็นเพ่ือนร่วมทุกข์ ไม่ว่าจะเป็น มหาเศรษฐีหรือยาจก ดาวค้างฟ้าหรือแม่ค้าในตลาด ไม่มีใครหนีพ้นความทุกข์ และมนษุย์ทุกคนบนโลกนี้ใช้ชีวิตแต่ละวันอยู่บนพื้นฐานที่ว่า พวกเขาแค่อยากรู้สึกหายทุกข์ (ถึงแม้แต่ละคนจะมีวิธีการ “หาความสุข” ที่ต่างกัน) ก็เท่านั้นเอง...”