ความริษยา เป็นเหมือนไฟที่แผดเผาทำลาย ทรนมานผู้นั้น ไม่ต่างจากตกนรกทั้งเป็น หลายคนอาจจะพูดว่าสองมือแม่เป็นผู้โอบอุ้มและสร้างลูกแต่ตรงข้ามกับหญิงสาว เจ้ามืออวบนุ่มนิ่มนี่ต่างหากที่เป็นผู้ให้ชีวิตใหม่กับเธอ ในวันที่ต้องสูญสิ้นทุกสิ่ง ใครๆต่างเกลียดชังและผลักไส แม้วันที่หมดแรงหมดกำลังใจที่จะมีชีวิตอยู่ แต่กลับมีสิ่งมีชีวิตน้อยๆก่อกำเนิดขึ้น ญาณิศารับรู้ว่าตนยังไม่ได้หมดสิ้นไปทุกสิ่ง หัวใจที่เคยหยุดเต้นกลับมามีจังหวะขึ้นอีกครั้ง เรียนรู้ว่าต้องเก็บรักษาชีวิตที่เหลือไว้เพื่อใคร ในวันที่เด็กหญิงญารินลืมตา เธอก็พบว่าความสุขที่ดิ้นรนไขว่คว้ามาตลอด แท้จริงคือของขวัญที่ฟ้าได้ประทานมาให้ตรงหน้า ลูก…คือของขวัญที่วิเศษที่สุด