"การถูกผู้ชายที่เลือกให้เป็น ‘พระเอก’ เขี่ยลงจากบัลลังก์นางเอกในปีที่สิบ... ...ไม่ทำให้ ‘พันธิตรา’ เจ็บปวดเท่าตอนที่ได้รู้ว่านางเอกคนใหม่ของเขา... คือลูกอีกคนของพ่อ! โลกทั้งใบของเธอผู้มีพ่อเป็นทุกสิ่งพังทลายในพริบตา นักเขียนสาวอดคิดไม่ได้ว่าทุกอย่างเป็น ‘เวรกรรม’ จากการลิขิตชีวิตอันเลวร้ายให้ตัวละครมากมาย โดยเฉพาะกับ ‘เขา’ ตัวร้ายผู้ถูกเธอโยนโศกนาฏกรรมเข้าใส่ ด้วยความรู้สึกผิดอันแรงกล้า ทำให้พันธิตราตั้งจิตอธิษฐาน... สิ่งเดียวที่ ‘เจ้าชายครีษมายัน’ เฝ้าปรารถนา คือการได้เป็นที่รักของใครสักคน ทว่าเขากลับต้องจบชีวิตลงด้วยน้ำมือของผู้หญิงที่มอบหัวใจให้ ความเจ็บร้าวสูญเสียที่พบเจอทั้งชีวิต ก่อเกิดเป็นความคั่งแค้นต่อผู้ลิขิตทุกสิ่ง ก่อนลมหายใจสุดท้ายจะดับสิ้น เขาจึงได้อธิษฐาน... คำอธิษฐานอันแรงกล้าของหนึ่งผู้กำหนดชะตา หนึ่งผู้ถูกลิขิตชีวิต ก่อให้เกิดปาฏิหาริย์ซึ่งนำพาให้เขาหลุดออกจากโลกนิยายมาพบกับเธอ หนึ่งปีก่อนครบรอบวันตายของครีษมายัน... ...คือระยะเวลาที่พันธิตราต้องชดใช้ทุกสิ่งให้กับตัวละครที่เธอสร้างขึ้น!"