อาจจะเป็นความผิดพลาดที่จับตัวมาผิดคน แต่หัวใจของพญามารจอมเถื่อนที่เสียไปให้คนไม่ผิดตัวแน่นอน และเธอจะเป็นดั่งแก้วตาดวงใจ เป็นทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาพร้อมจะสละให้เพื่อโอบอุ้มและวางเธอไว้บนเตียงนอนอันร้อนระอุในทุกค่ำคืน “คนชั่ว พอทำอะไรไม่ได้ ก็ดีแต่ข่มเหงรังแกผู้หญิง สาสมกับใจคุณรึยังล่ะทีนี้” “ยัง ทำไมการเป็นเมียฉันเนี่ย มันน่ารังเกียจนักเหรอ” “ใช่ ฉันยอมเป็นเมียทินวิทย์ดีกว่าเป็นเมียคนอย่างคุณ” “เสียใจ เพราะตอนนี้เธอเป็นเมียฉันแล้ว ถึงมันจะยังค้างเติ่งก็ตาม” ภูผาตวัดผ้าห่มออก และพิมพ์มาดาก็เห็นหยดเลือดสีแดงเล็กๆ ของเธอบนผ้าปูที่นอน “แต่นี่...ยืนยันได้ว่าเธอเป็นเมียฉันแล้ว” “ไปตายซะ ฉันเกลียดคุณ ฉันเกลียดคุณ” พิมพ์มาดากรีดร้องออกมา น้ำตาร่วงเผาะไม่ขาดสาย “ถึงจะเกลียดยังไง ฉันก็เป็นผัวเธอวันยังค่ำ...พิมพ์มาดา อย่ามัวแต่ร้องไห้เศร้าโศกเสียใจอยู่เลย ลุกขึ้นมาใส่เสื้อผ้าซะ และจัดการผ้าปูที่นอนและถ้วยข้าวต้มที่เธอทำตกแตกด้วย”