“ในที่สุดเซียงเอ๋อร์ก็โตเสียที พี่รอวันนี้มานาน...จนแทบทนรอต่อไปไม่ไหวอีกแล้ว” น้ำเสียงแหบพร่าของอวี๋ผิ่นเหยียนแฝงไว้ด้วยความอบอุ่นอ่อนโยน ดวงตาคมกริบที่จ้องผ่านคันฉ่องทำหัวใจดวงน้อยของอวี๋เซียงเต้นระส่ำ อวี๋เซียงมิกล้าเดาว่าเขาหมายความว่าอย่างไร นั่นเพราะรู้ดีว่า หากเผลอจ้องตาเขานานกว่านี้อีกสักหน่อย นางต้องลืมตัวเดินตามการชักนำของเขาแน่ และชีวิตของนางจะไม่มีวันเหมือนเดิมอีกต่อไป