การได้พบกับหมอเทวดาหลี่อีกครั้งในชาตินี้ก็ราวกับความฝันแล้ว เฉียวเจายังนับว่าโชคดีที่ได้ใกล้ชิดหนทางที่จะได้พบหน้าเฉียวโม่ผู้เป็นพี่ชายมากยิ่งขึ้นด้วย และในที่สุดวันที่นางรอคอยก็มาถึง วันที่นางได้พบเขา ถึงแม้จะเป็นวันเดียวกับที่นางได้เห็นขบวนแห่ศพของตนเองก็ตาม... มิใช่เรื่องง่ายหรอกหนาที่ใครสักคนจะได้ยืนมองขบวนแห่ศพของตนเองเช่นนี้ มิหนำซ้ำยังมีกวนจวินโหวผู้ยิ่งใหญ่เป็นคนถือธงในพิธีให้นางด้วยตนเองอีกด้วย ทว่าหากเขาไม่ลงมือปลิดชีพนางในวันนั้น คงไม่ต้องมาถือธงในวันนี้ และหากเขาไม่ฆ่านางจริงๆ บทลงเอยของนางคงจะน่าอนาถยิ่งกว่านี้มาก ความรู้สึกระหว่างนางกับเขาช่างซับซ้อนจนนางอยากจะหนีไปให้ไกล ชีวิตที่เหลือนี้ขอแค่ได้เห็นพี่ชายมีความสุขนางก็พอใจแล้ว สำหรับเรื่องความรักที่เป็นจุดนำพามาซึ่งความทุกข์ตรมและพลัดพรากนั้น เฉียวเจามิขอเกี่ยวข้อง ไม่ต้องแต่งให้ใครอีกตลอดชีวิตได้เป็นดีที่สุด!