"คาร์โลหันกลับมา มือหนึ่งจับลูกบิดประตูและเม้มปากแน่น “พอที ก็คุณเป็นยังงี้ จะให้ผมสนใจคุณได้ยังไง แต่สิ่งที่ผมกำลังจะทำตอนนี้ก็คือ ขังคุณไว้ในห้องนี้ก่อน” เฮเลนอ้าปากและหุบฉับ “คุณ...อะไร คุณคงจะไม่...” “อ๋อ ใช่ ผมทำแน่” แล้วเขาก็เดินออกจากห้อง ประตูกำลังปิดตามหลังเขาบอกลางไม่ดี เฮเลนตะลึงงั้นเมื่อได้ยินเสียงล็อกประตูหมุน เธอวิ่งไปที่ประตูและเขย่าลูกบิด เขาล็อกประตูขังเธอไว้ในห้องจริงๆ ***************** ยามดึกคืนนั้น คาร์โลค่อยๆ หมุนกุญแจเปิดประตู ไฟในห้องสาดแสงสลัวเมื่อเขาเดินเข้าไปข้างในและไปยืนล้วงกระเป๋ากางเกงอยู่ข้างเตียง เขาเคยจูงใจตัวเองว่าความรู้สึกที่เกิดขึ้นเมื่อเขาจูบผู้หญิงคนนี้ในช่วงค่ำ เป็นเพราะตกอยู่ในสถานการณ์เหมือนฝัน แต่เวลานี้ ขณะก้มมองเธอ เขารู้สึกว่าชีพจรกำลังเต้นเร่าไม่เป็นส่ำ เพราะสำหรับผู้หญิงท่าทางอารมณ์ร้าย เธอกลับดูไร้เดียงสาแปลกๆ เธอสวมเสื้อคลุมตัวโคร่งบนร่างเล็กกะทัดรัด ผมไม่ได้ตลบเป็นก้อนยุ่งๆ บนศีรษะอีกต่อไป ตอนนี้ลอนผมสีบลอนด์เข้มสยายเป็นแพอยู่บนหมอนเบื้องหลัง เมื่ออาบน้ำล้างรอยเปื้อนและฝุ่นผงออกไปแล้ว เขาจึงเห็นใบหน้าเธอชัดเจนเป็นครั้งแรก เห็นว่าจริงๆ แล้วเธอน่ารักสุดใจ "