ขามันพาไปของมันเอง น้าหนักของเธอทิ้งลงไปกับบานกระจกของหน้าต่าง คนข้างนอกเบื้องล่างไม่ได้เห็นอกอวบใหญ่ของเธอซะหรอก แรงสั่นกระเพื่อมดอกไม้ไหว เป็นความงามอย่างเอกอุ โดยเฉพาะเมื่อเธอไปฝังเม็ดสีแดงไว้ตรงปลายยอดถัน เขาจ้องตาแทบจะฝังในปานแห่งเม็ดสีแดง ขาแบกน้าหนักเธอแค่ครึ่งเดียวแล้ว อีกครึ่งไปอยู่กับกระจก ความแรงทั้งหมดในการแทงความเป็นชาย ให้มันเป็นเครื่องจักรหัวสว่าน แทงเข้า กระแทกเข้า ทั้งร่างเขาพยายามแทงเข้าไปยวงเนื้อสีชมพูนี้ซะ มือเธอโน้มคอเขาซะที่ไหน 10เล็บต่างหากจิกฝังความคมแหลมเข้าใส่เนื้อ พยายามให้คอนี้ต้องหลั่งเลือด “คราวนี้เป็นการฆ่าของจริงล่ะนะ” อันนี้ต้องกล่าวให้เราทั้งคู่ตั้งใจไปสู่การตายพร้อมๆกัน ในเมื่อความเปรี๊ยะ เปรี๊ยะบีบรัดความใหญ่ๆนี่ เจตนาแน่นอนนี่คือ ทาให้เขาหัวใจวายตายๆไปซะ ขาเธอห้อยแร่งอยู่กลางอากาศ แทบจะเหวี่ยงขึ้นมาใส่หลังเขาให้ได้ เขาใช้พละกาลังทั้งหมดแล้ว ในการจับโยกร่าง ให้อกกระเพื่อม เม็ดทับทิมสีแดงใกล้ว่า จะระเบิดความเสียวซ่านออกมา ร่างนี้ทั้งหมดจงแทงเข้าใส่ยวงเนื้อแสนบอบบาง 2เต้าแขว่งแทบว่า จะหลุดออกซะให้ได้ หนังหนังอึ้งจนปิดลงแล้ว เหลือกันแค่ความตั้งใจเดียว พละกาลังแรงทั้งหมดพุ่งพาความเป็นชายไปเจอกับความแน่นรัดเข้าใส่เปรี๊ยะ เปรี๊ยะ แรงทั้งหมด จงกระทา จงรัดแน่น จงบีบ จงเค้นใส่ความเป็นชายซะ สติน้อยนิดมีกันแค่ความตั้งใจเดียว ใช้กาลังแรงทั้งหมด ให้ความเสียวซ่าน แน่นเปรี๊ยะ แล้วก็เปรี๊ยะอยู่นี่แหละ จงระเบิดหัวใจนี้ ออกไปจากหน้าอกซะ ด้วยพละกาลังแรงทั้งหมด เปรี๊ยะ แล้วก็เปรี๊ยะอยู่นี่แหละ โลกนี้ดับวูบ ไม่มีเสียงใดๆเหลือหลอ นี่แหละกามราคะอันเขาลุ่มหลง