ความรักในช่วงมัธยมปลาย ในช่วงวัยไร้เดียงสาผมไม่รู้ว่าเราจะเลิกกันทำไมในเมื่อทุกอย่างก็ไปได้ดี ถ้าไม่ใช่เพราะความงี่เง่าของผมเอง ในวันนี้ผมได้เจอเธออีกครั้ง...ผมจะทำให้เรากลับมาคบกับอีก... อัคคี... วันนี้หลังจากเลิกเรียนแทนที่ผมจะได้กลับไปนอนเปื่อยที่คอนโดแต่ไอ้พวกเพื่อนตัวดีกลับลากผมมากินหมูกระทะซะงั้น " ทางนี้ๆ " เสียงไอ้เหมันต์ตะโกนเรียกใครสักคนพลางกวักมือ ผมหันไปมองกลุ่มคนที่มาใหม่สามคนด้วยใบหน้าเรียบเฉยพลางเหลือบตาไปมองผู้หญิงคนนึงที่ตอนนี้นั่งฝั่งตรงข้ามกับผม " นั่งเลยๆ เอาอะไรเพิ่มมั้ยพี่จะได้สั่ง " ไอ้เหมันต์ลุกขึ้นจัดที่ทางให้สามคนที่มาใหม่ พลางส่งเมนูให้ " นี่รุ่นน้องกูเว้ย คนเปรี้ยวๆแซ่บๆนี่ชื่อน้องเรดาห์พวกมึงคงรู้จักใช่มั้ย " ไอ้เหมันต์แนะนำรุ่นน้องผู้หญิงหน้าสวยคนนึงผมจำได้ว่าเป็นนางแบบชุดว่ายน้ำที่กำลังดังตอนนี้ แต่แปลกแฮะมาเรียนหมอ " ส่วนคนนี้ที่น่ารักๆตัวเล็กๆหน่อย ชื่อน้องเจ้าถิ่นและคนที่น่ารักสวยหวานน่าทะนุถนอมชื่อน้ำแข็งทำงานที่โรงพยาบาลพ่อกูเอง " หลังจากที่ไอ้เหมันต์แนะนำทุกคนเสร็จสรรพพวกเราก็นั่งกินกันไปเรื่อยๆ จนพวกเพื่อนๆผมและรุ่นน้องที่มาเริ่มเมากัน " เฮ้ยเดี๋ยวกูกับไอ้พายุกลับก่อนนะ " เสียงไอ้เทอร์โบบอกพลางลากไอ้พายุที่ตอนนี้เมาแทบไม่ได้สติออกจากร้านไป " พวกแกกลับยังไงอะ ฉันเดี๋ยวลุงมารับ " เสียงเจ้าถิ่นเอ่ยบอกเพื่อนๆของเธอ " ของฉันเดี๋ยวคนขับรถมารับอะ น่าจะถึงแล้วมั้ง " เรดาห์บอกเพื่อนๆของเธอบ้าง " แกกลับกับฉันมั้ยน้ำแข็งทางเดียวกันเดี๋ยวฉันให้ลุงแวะไปส่ง " เจ้าถิ่นถามผู้หญิงที่นั่งตรงข้ามกับผม " ไม่เป็นไรแกวันนี้ฉันนอนกับแฟน เดี๋ยวแฟนมารับ " แกร๊ง!! " เหี้ย!! กูตกใจหมดเป็นเหี้ยไรของมึงวะ " ไอ้เหมันต์ที่นั่งเงียบอยู่ข้างๆผมสะดุ้งขึ้นเมื่ออยู่ๆแก้วเหล้าที่ผมถืออยู่ดันหลุดมือซะงั้น หึ!! นอนกับแฟน เดี๋ยวแฟนมารับ งั้นหรอ " สงสัยกูเมาว่ะ งั้นเช็คบิลเหอะดึกแล้วจะได้กลับ " ผมบอกไอ้เหมันต์พลางเรียกพนักงานมาเช็คบิลก่อนจะพากันลุกออกจากโต๊ะ น้ำแข็ง... " ว่าไงที่รัก อ้าวหรอ งั้นไม่เป็นไรจ้ะ " หลังจากกดวางสายฉันก็เดินไปตรงไปที่ป้ายรถเมล์แต่ยังไม่ทันที่จะถึงก็มีผู้ชายคนนึงเดินมาขวางทางฉันเอาไว้ นายคนนี้!! " ไง? แฟนไม่มารับหรอ หึ!! เดี๋ยวนี้นอนกับฟงกับแฟน มีเรียกที่รงที่รัก " อัคคีพูดเสียงล้อเลียนฉันพลางส่งสายตาเหยียดๆมาให้ " แล้วนายยุ่งอะไรด้วย " ฉันถามคนตรงหน้าด้วยน้ำเสียงห้วนๆ พลางจ้องหน้าเค้าเขม็ง " แก่กว่าตั้งปี ไม่เรียกพี่หน่อยหรอคนสวย " คนตรงหน้าพูดพลางส่งสายตากวนๆมาให้ฉัน " ฉัน!! ลูก - คน - เดียว " ฉันชี้นิ้วเข้าหาตัวเองพลางพูดเสียงต่ำๆกับคนตรงหน้าแล้วเน้นคำหลังกับเค้า ก่อนจะเดินเลยไปยังป้ายรถเมล์ หมับ!! แต่ยังไม่ทันที่ฉันจะเดินเลยคนตรงหน้าไปก็ถูกขว้าข้อมือเอาไว้ซะก่อน " นี่ปล่อยฉันนะ!! " ฉันสะบัดข้อมือออกจากคนตรงหน้าแต่ก็ไม่ได้ทำให้ฉันหลุดออกจากการเกาะกุม " ทำไมห๊ะกลัวใครมาเห็นหรอ หรือว่ากลัวฟะ..." ตุบ!! พลั่ก!! " พะพี่เอิร์ธ " พี่เอิร์ธที่ไม่รู้ว่ามาจากไหน เข้ามาถีบอัคคีจนเค้าล้มลงไปกองที่พื้นและมันทำให้ข้อมือของฉันหลุดออกจากมือเค้าได้ " ปะเดี๋ยวพี่ไปส่ง " พี่เอิร์ธไม่ได้พูดอะไรนอกจากดึงแขนฉันให้เดินตามไปก่อนจะหันไปมองหน้าคนที่ยังกองกับพื้นอยู่ " พี่เอิร์ธมาได้ยังไงคะ แล้วรู้ได้ไงว่าน้ำแข็งอยู่ที่นี่ " ฉันถามพี่เอิร์ธขณะที่ขึ้นมานั่งบนรถเรียบร้อยแล้ว " เพื่อนเราโทรบอกพี่นะ แล้วนี่เราต้องไปไหนก่อนหรือเปล่าหรือจะกลับบ้านเลย " พี่เอิร์ธหันมาถามฉันก่อนจะหันกลับไปมองถนนต่อ " กลับบ้านเลยก็ได้ค่ะ " ฉันตอบพี่เอิร์ธก่อนจะส่งยิ้มบางๆให้ " คนเมื่อกี้...ใช่เจ้าของเกียร์ที่ห้อยคอเราอยู่รึเปล่า " พี่เอิร์ธถามฉันโดยที่ไม่มองหน้าเพราะว่าตั้งใจขับรถอยู่ " เอ่อ คือ...ค่ะ เค้าเป็นเจ้าของเกียร์ " ฉันพูดด้วยความรู้สึกหน่วงๆก่อนจะก้มหน้าลงมองมือตัวเองที่วางอยู่บนตัก " .... " พี่เอิร์ธไม่ได้พูดอะไรต่อ ก่อนจะส่งยิ้มมาให้ฉันพลางเอื้อมมือข้างนึงมายีผมฉันเบาๆ " พี่เอิร์ธจะไม่ดุน้ำแข็งหน่อยหรอคะ " " น้ำแข็งโตแล้ว อีกอย่างจะให้พี่ดุเราเรื่องอะไรล่ะ หื้มม " พี่เอิร์ธพูดพลางเอื้อมมือข้างนึงมายีผมฉันเบาๆ ก่อนจะมองไปยังถนนอีกครั้ง " แล้วทำไมถึงเลิกกันล่ะ บอกพี่ได้มั้ย " ก่อนหน้านี้ฉันเคยบอกพี่เอิร์ธไปว่าโสดอยู่ ก็ไม่แปลกใจที่พี่เอิร์ธจะถามแบบนี้ " น้ำแข็งมีคนใหม่ค่ะ "