อันตราย นางคือตัวอันตรายสำหรับเขา! "นายท่าน...พวกข้าขอเข้าไปได้หรือไม่ขอรับ" น้ำเสียงทุ้มต่ำเอ่ยผ่านประตูเข้ามาอย่างเกรงอกเกรงใจ ดึงสติของทั้งสองให้หันกลับไปมองประตูพร้อมกัน เมื่อรับรู้ตัวตนของบุคคลที่สาม เป็นตารีบกระโดดลงจากแท่นนอน จากนั้นวิ่งตรงไปยังประตูอย่างไม่คิดชีวิต องค์เซมาลปล่อยเสียงฮึดฮัดขัดใจ รีบตามไปเหนี่ยวรั้งนางไว้อย่างทันท่วงที หากช้าอีกนิด มือบางคงเอื้อมไปถึงประตู เป็นตาตกใจที่อยู่ ๆ แผ่นหลังตนลอยกลับไปปะทะกับกำแพงมนุษย์ด้านหลัง ครั้งนี้เธอไม่สนใจสิ่งใด เพราะทันทีที่ถูกรวบตัว ปากเธอก็ปล่อยเสียงตะโกนขอความช่วยเหลือ "อุ๊บ..." นรก...ปากเธอถูกปิดด้วยมือหนา เป็นตาไม่ยอมเสียเวลา เธอกัดฟันไปตามร่องนิ้วที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าสุดแรง องค์เซมาลขมวดคิ้วมุ่น ลากนางกลับไปหน้ากระจกบานเล็ก พรางเอ่ยกระซิบเสียงเข้ม "หากเจ้าอยากจะออกไปในสภาพนี้ เจ้าก็ไปเถอะ" เป็นตามองภาพสะท้อนบนกระจกเงาตรงหน้า ดวงตาคู่เล็กเบิกกว้าง เงาสะท้อนในกระจก ปรากฏภาพใบหน้าแดงปลั่ง กลุ่มผมที่พันกันยุ่งอย่างไม่น่าดูนัก ถูกทับซ้อนด้วยเงาของชายหนุ่มเบื้องหลัง ใบหน้าบางส่วนถูกผมเธอปิดบังไปกว่าครึ่ง เมื่อเขาก้มลงมากระซิบข้างหู ดวงตาคู่คมจ้องตอบเธอในกระจกนิ่ง วินาทีนี้ ร่างเธอแข็งทื่อ...