“ฉันไม่ได้ต้องการให้เธอมารักหรือมาเกลียด...จำไว้ให้ดีนะคนสวย เธอคือทาสของฉัน ฉันมีสิทธิ์ทุกอย่างในตัวเธอ มีสิทธิ์ที่จะให้เธออยู่หรือตาย ตอนไหน เวลาไหนก็ได้ รู้ไหม ฉันไม่รู้สึกผิดเสียด้วยซ้ำถ้าจะหักคอเธอเสียตรงนี้อย่าลืมว่าแผ่นดินที่เธอเหยียบคือโคเชีย ถ้าเธอยังอยู่ที่นี่ กินที่นี่ หรือใช้ลมหายใจของที่นี่ เธอต้องทำงาน ถ้าไม่ทำ ก็อย่าหวังให้แผ่นดินที่นี่กลบหน้าเวลาตาย คืนนี้เธอมาพบฉันที่ห้อง อย่าโอ้เอ้เหมือนเมื่อวาน แล้วต่อไปอย่าริอาจเรียกฉันว่าคุณ ฉันเป็นเจ้านาย เธอต้องให้ความเคารพฉัน” หญิงสาวช้อนสายตามองหน้าคมนิ่ง ดวงตาซ้อนรอยขมขื่นไว้สุดความสามารถ ไม่อยากนึกถึงวันข้างหน้าว่าจะเป็นเช่นไร เพราะปัจจุบันก็ทรมานใจมากพอแล้ว “เจ้าค่ะนายท่าน... ต่อไปฉันจะเรียกคุณว่านายท่าน แต่ขอบอกให้รู้ไว้อย่างนึงว่า เมื่อไหร่ก็ตามที่ฉันแข็งแรงจนไม่อ้อนวอนขอเศษความเวทนาจากใคร คนที่ฉันจะฆ่าเป็นคนแรก ก็คือตัวนายท่านเอง” ไอริสตัดใจละทิ้งศักดิ์ศรียอมพลีกายให้เขาเพื่อแลกกับการอยู่รอด มันไม่ต่างอะไรกับโสเภณีเท่าไหร่นักหรอก แต่ถ้าจะเป็นแล้ว เธอก็ขอเป็นโสเภณีโฉดที่จะทำให้เขาเจ็บปวดไปชั่วชีวิต