การฝึกพลังจิตคือการฝึกควบคุมจิตของเราที่ชอบแต่จะวิ่งไปวิ่งมาเพื่อรับรู้อารมณ์ต่างๆให้มาตั้งมั่น(เป็นสมาธิ)อยู่แต่ในสิ่งที่เราใช้เป็นเครื่องอยู่(วิหารธรรม)ให้กับจิต ซึ่งถ้าจิตสามารถตั้งมั่นอยู่แต่ในเครื่องอยู่ได้ดีโดยไม่วิ่งไปรับรู้อารมณ์อื่นใดเลย สภาวะของจิตในลักษณะเช่นนี้จะเป็นสภาวะที่จิตมีพลังงานสูงมาก และถ้าเราสามารถควบคุมจิตให้อยู่ในสภาวะเช่นนี้ในทุกขณะที่เราต้องการได้ เราก็จะสามารถใช้พลังงานของจิตนี้ไปทำการรักษาอาการเจ็บป่วยของร่างกายที่กำลังเกิดมีของเราได้ ซึ่งการที่จะฝึกสมาธิหรือฝึกจิตให้เกิดมีพลังเช่นนี้ขึ้นได้ เราจำเป็นที่จะต้องเข้าใจในขบวนการต่างๆ (การรักษาศีล การเพิ่มพูนปัญญาทางธรรม ลักษณะของสมาธิ ฯลฯ) ที่จะช่วยให้เราสามารถทำสมาธิได้อย่างถูกวิธีเสียก่อน ทั้งนี้เพื่อให้สมาธิหรือพลังจิตที่ได้นั้นสามารถบังเกิดผลในทางที่จะเป็นประโยชน์ได้อย่างแท้จริง นอกจากนี้การได้เข้าใจถึงสาเหตุหรือขบวนการของการเกิดโรคทั้งทางกายและทางใจของเราก็เป็นสิ่งที่จำเป็นมากอีกประการหนึ่งเพราะถ้าเราสามารถเข้าใจในขบวนการต่างๆเหล่านี้ได้ เราก็จะสามารถหยุดสร้างเหตุที่จะทำให้ขบวนการนั้นมันเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่องได้ ซึ่งการกระทำเช่นนี้นับว่าเป็นการแก้ที่ต้นเหตุ ส่วนการใช้พลังจิตมารักษาโรคที่เกิดมีขึ้นแล้วนั้นจัดว่าเป็นการแก้ที่ปลายเหตุ ดังนั้นถ้าเราสามารถแก้ปัญหาได้ทั้งที่ต้นเหตุและปลายเหตุ เช่นนี้แล้วโรคภัยทั้งหลายไม่ว่าทางกายหรือทางใจของเราก็ย่อมที่จะต้องลดน้อยลงไปด้วยอย่างแน่นอน ปล.การทำสมาธิฝึกพลังจิตในสภาวะที่ร่างกายแข็งแรงดีก็จัดว่าเป็นการแก้ปัญหาที่ต้นเหตุเพราะเป็นการใช้พลังจิตนั้นมาควบคุมให้ร่างกายและจิตใจของเราอยู่ในสภาวะที่สมดุลเป็นปกติ คือสมาธินั้นสามารถช่วยให้เราอยู่เป็นสุขได้ในปัจจุบันขณะนั่นเอง