“แสนแสบ”เป็นบทประพันธ์ของ ไม้เมืองเดิม โดยได้รับการยกย่องจากบรรดานักอ่านว่าเป็นบทประพันธ์ดีเยี่ยมไม่ต่างจากเรื่องแผลเก่าหรือขวัญเรียม ลีลาการเขียนอันถนัดของเขาคือ นิยายชีวิตประทับใจในชนบท สำนวนโวหารคมคาย และเค้าโครงเรื่องที่น่าอ่าน ตื่นเต้น เร้าใจ ชวนให้ติดตาม จึงเป็นที่นิยมชมชอบของผู้อ่านมาจนทุกวันนี้ แสบแสนเป็นการบอกเล่าเรื่องราวของ ไอ้แผลง หนุ่มทุ่งบางกะปิผู้มีหัวใจรักให้นางโปรย สาวบ้านใกล้เรือนเคียง นางโปรยเป็นลูกสาวกำนัน หน้าตาสะสวย มีหนุ่มแวะเวียนขายขนมจีบมากหน้าหลายตาจนหัวกระไดบ้านไม่แห้ง แต่นางโปรยหาได้สมัครรักใคร่กับชายใด นอกจากมอบหัวใจให้ไอ้แผลง ชายหนุ่มนักเลงที่อาศัยอยู่กับครอบครัวของลุง ภายนอกดูเหมือนไอ้แผลงไม่ได้มีสมบัติพัสฐานอะไร หากแต่ในความเป็นจริงแล้วแผลงเป็นเจ้าของที่นา๓๐ไร่ซึ่งรับมรดกมาจากพ่อที่ตายไปแล้ว แต่ลุงยังโยกโย้ไม่โอนให้เป็นกรรมสิทธิ์ของแผลงเสียทีแผลงได้แต่รอเวลา อีกทั้งยังเคยคิดถึงขั้นฟ้องร้องเพื่อเรียกคืนที่นาแต่ยังไม่ทันที่แผลงจะทำการใดลงไป ลุงก็ออกอุบายลวงให้ไอ้แผลงไปซื้อควายที่บางกอกแล้วจ้างวานคนไปฆ่า ครั้นไม่สำเร็จลุงก็ใส่ความว่าแผลงขโมยเงินก่อนหนีไปบางกอกแล้วปล้นควายชาวบ้านจนถึงทำร้ายร่างกายคนอื่นโดยที่นายแผลงไม่มีหนทางแก้ตัวใดๆ จึงจำใจต้องหลบซ่อนตัวด้วยข้อหาที่เขาไม่ได้เป็นผู้ก่อส่วนนางโปรยก็ลืมคำมั่นสัญญาที่เคยให้ไว้ต่อเจ้าพ่อขวัญและเจ้าแม่เรียม ไปยอมรับหมั้นชายอื่นจนทำให้แผลงถึงกับอกตรม เรื่องนี้จะจบลงเช่นไรโปรดติดหาความจริงจากในเรื่องจึงจะสมบูรณ์ยิ่ง เรื่องราวความรักของทั้งคู่ มีความหมองหมองหม่นดั่งสีน้ำของคลองแสนแสบ ความเจ็บปวดของนายแผลงแสบแสนเกินจะทน หาต่างจากชื่อคลองไม่ นวนิยายเรื่องแสนแสบเป็นคนละเรื่องแผลเก่า(ขวัญเรียม)เพียงแต่เกิดเหตุเกิดที่เดียวกันเท่านั้น โดยแสนแสบมีการพาดพิงถึงขวัญกับเรียมว่าขวัญและเรียมกลายเป็นเจ้าพ่อเจ้าแม่เฝ้าคุ้งน้ำ มีศาลเพียงตาให้คนบนบานกล่าวคำมั่นสาบานรัก ทั้ง ๒ เรื่องมีความเหมือนอยู่อย่าง คือ ฝ่ายชายมีความรักคงมั่นหากแต่ฝ่ายหญิงเจอพิษบางกอกพรางตาให้หัวใจรักไขว้เขวไปบ้าง อย่างไรก็ตามแสนแสบมีบทสรุปแฮปปี้ ไม่สลดดั่งเรื่อง “แผลเก่า”