"เพราะอุบัติเหตุทำให้ ซอมุนยอง สูญเสียแม่ผู้เป็นที่รักไปอย่างไม่คาดฝัน เขาไม่อาจทำใจยอมรับความจริงที่เกิดขึ้นได้ จึงได้แต่ภาวนาให้เรื่องราวที่เกิดขึ้นในตอนนี้เป็นเพียงความฝัน... ในขณะที่ผล็อยหลับไปเพราะความเหนื่อยล้าทั้งกายและใจระหว่างพิธีศพนั้นเอง เขากลับตื่นขึ้นมาแล้วพบว่าตัวเองอยู่ในสถานที่ที่ไม่รู้จัก บ้านที่เละเทะกระจัดกระจายและไม่มีทางออก มีเพียงผู้ชายแปลกหน้าท่าทางเย็นชาที่ชื่อว่า พอมจูโด คอยเฝ้าดูทุกการกระทำของเขาอยู่ไม่ห่าง ราวกับกลัวว่าหากปล่อยให้เขาคลาดสายตา ซอมุนยองที่เขารู้จักจะหนีหายไป เมื่อลองถามดู ซอมุนยองถึงเพิ่งได้รู้ว่า ตัวเขาในวัยสิบเก้าปีข้ามผ่านช่วงเวลามาถึงสี่ปีเพื่อเจอกับผู้ชายแปลกหน้าที่บอกว่าเป็นคนรักของเขา มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ เขาความจำเสื่อมจนจำเรื่องราวสี่ปีที่ผ่านมาไม่ได้? หรือว่าสิ่งที่กำลังเผชิญอยู่นี้คือความฝัน? . “เมื่อกี้...คุณพูดเล่นใช่ไหมครับ” “อะไร” “ที่คุณบอกว่าผ่านไปสี่ปีแล้ว” “ฉันจะโกหกแบบนั้นไปเพื่ออะไร” "