เนื้อหาในหนังสือเล่มนี้ยังคงเป็นการพูดคุยขอความรู้ทางธรรมที่ถูกต้องจากคุณตาแม้นผู้ใจดีของเรา โดยในเล่ม 4 นี้ผู้เขียนได้นำเสนอสองตอนด้วยกันคือตอนที่ 8 “ความเชื่อ ความกลัวความทุกข์ 2” และตอนที่ 9 “ธรรมะกับภัยธรรมชาติ” ซึ่งเนื้อหาของตอนที่ 8 ตัวละครหลักคือ ฤดี ญาติสนิทของแม่น้อยได้เกิดมีความทุกข์ขึ้นมาจากความเชื่อที่เธอได้ยิน ได้ฟังมาตั้งแต่เด็กที่ว่า “ผู้หญิงสมควรที่จะต้องแต่งงานเมื่อถึงเวลาที่เหมาะสม เพื่อที่จะได้มีคนคอยช่วยดูแลตัวเองได้เมื่อแก่ตัวลง” ดังนั้นเจ้าความจำจากความเชื่ออันนี้จึงเฝ้าติดตาม รบกวนใจเธอตลอดมาตั้งแต่อายุของเธอเริ่มย่างเข้าสู่เลข 3 ว่าเธอสมควรที่จะต้องหาคู่และแต่งงานได้แล้ว ทั้งนี้เพราะความกลัว ฯลฯ อันเนื่องมาจากอายุที่มากขึ้นเรื่อยๆของเธอนั่นเองที่เป็นสาเหตุที่สำคัญ ซึ่งความจำจากความเชื่อข้อนี้ได้รบกวนจิตใจของเธอเป็นอย่างมาก และมันทำให้ฤดีต้องเป็นทุกข์ใจทุกครั้งเมื่อคิดถึงเรื่องนี้ขึ้นมา จนต้องมาปรึกษาขอความช่วยเหลือจากคุณตาแม้นผู้ใจดี เพื่อช่วยให้เธอสามารถสลัดเจ้าความคิดที่ทำให้เธอต้องเกิดมีความทุกข์ใจนี้ออกไปให้ได้ เพราะแม้ว่าเธอได้พยายามหนีไปบวชแล้วก็ตาม แต่เจ้าความคิดนี้ก็ยังคงวนเวียนและรบกวนใจเธอได้ได้อยู่ดี และในตอนที่ 9 เกิดจากการที่ “แก่น” ได้เกิดมีความทุกข์ขึ้นมาจากการอ่านพบข่าวเกี่ยวกับภัยพิบัติต่างๆที่เกิดมีขึ้นอย่างต่อเนื่องไปทั่วโลก จนแก่นเกิดความกลัวและกังวลขึ้นว่าภัยพิบัติเช่นนั้นอาจจะมาเกิดขึ้นกับตัวเขาและคนที่เขารักได้ และเขาควรจะต้องทำอย่างไรเพื่อที่จะได้ไม่ต้องพบเจอกับภัยพิบัติเช่นนั้น เพราะแก่นเคยได้ยินคุณตาแม้นพูดถึงมรรค 8 หรือ ศีล สมาธิ ปัญญา ว่า สามารถช่วยให้เรารอดพ้นจากความทุกข์ทั้งหลายได้ ซึ่งแน่นอนว่าต้องหมายถึงพ้นจากภัยพิบัติต่างๆได้ด้วย อีกทั้งแก่นก็ต้องการจะทราบว่าเขาควรที่จะต้องเตรียมตัวเตรียมใจเพื่อรับมือกับสภาวะเช่นนั้นอย่างไร ถ้ามันจะต้องมาเกิดขึ้นจริงๆ ลองมาดูกันนะคะว่าคุณตาแม้นผู้ใจดีของเราได้ใช้ธรรมะข้อใดมาอธิบายให้ฤดีและแก่นฟังบ้าง จึงสามารถช่วยคลี่คลายปมแห่งความทุกข์ในใจให้แก่ฤดีและแก่นจนพวกเขาสามารถปล่อยวางความคิดที่กำลังทำร้ายจิตใจของพวกเขาอย่างหนักในขณะนั้นลงได้