"ไม่ได้เจอกันตั้งนาน น้องกลิ่นเปลี่ยนไปเยอะเหมือนกันนะครับ" ชายหนุ่มมองหญิงสาวแล้วยิ้มตรงมุมปากทำให้กลิ่นจันทร์รู้สึกเดือดขึ้นมาทันทีเพราะมีเรื่องในวัยเด็กฝังใจที่โดนเขาล้อบ่อย ๆ ว่า ยัยแม่หมูตัวดำ เป็นประจำเวลาเจอหน้ากัน "หมายความว่ายังไง" เธอจ้องหน้าเขาเขม็งแล้วกัดฟันพูดด้วยความอดทนเพื่อไม่ให้เสียบรรยากาศของร้านอาหารเพราะเธอกลัวว่าถ้าไม่อดทนอาจจะประเคนหมัดให้คนตรงหน้าได้จนเข้าโรงพยาบาลแน่ ปากเสียแบบนี้มันน่านัก ไม่น่าชมเขาเลยก่อนหน้านี้เสียความรู้สึกที่สุด หญิงสาวคิด "ก็หมายความตามที่พูด" ชายหนุ่มยิ้มให้คนตรงหน้าด้วยท่าทางกวน ๆ พร้อมกับยักคิ้วให้เธอ ทั้ง ๆ ที่ปกติเขาไม่ใช่คนแบบนี้ ไม่ใช่คนที่จะแสดงท่าทีกวน ๆ ใส่ผู้หญิงแต่กลับกลิ่นจันทร์มันเป็นไปอัตโนมัติ คิมหันต์คิดในใจแต่ก็ยังทำท่าทางกวนเหมือนเดิม "คุณก็เหมือนเดิมนะ ยังนิสัยเสียเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน" หญิงสาวด่าผู้ชายตรงหน้าแบบไม่อ้อมค้อมทำให้คิมหันต์หน้าตึงขึ้นมาทันทีเพราะไม่เคยมีใครกล้าพูดกับเขาแบบนี้มาก่อนในชีวิต ทั้งสองคนนั่งจ้องตากันเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อไม่มีใครยอมพูดก่อนจนชายหนุ่มยอมแพ้เพราะอยากพูดเรื่องแต่งงานให้เคลียร์ "เอาล่ะ ๆ พี่ว่าเรามาคุยเรื่องแต่งงานดีกว่า" "ก็ดีเหมือนกันจะได้เคลียร์กันให้จบ" "ก็ดี ที่พี่ตกลงแต่งงานกับเธอไม่ใช่เพราะพิศวาสหรอกนะแต่เป็นเพราะคุณแม่ท่านต้องการ พี่ไม่อยากทำให้ท่านเสียใจก็เท่านั้นเอง" "ฉันก็เหมือนกันที่ยอมแต่งงานกับคุณเพราะคุณแม่ขอร้อง ไม่ได้พิศวาสคุณแม้แต่นิดเดียว" "เป็นแบบนั้นก็ดี พี่จะแต่งงานกับเธอแค่ในนามเท่านั้น เรื่องอื่นอย่าได้หวัง รู้ไว้ด้วย" "โอ๊ย ฉันก็แต่งงานกับคุณแค่ในนามเหมือนกันแหละ ไม่ได้อยากให้มาเป็นสามีเลยสักนิด บอกเลยนะ ขาอ่อน ของฉันคุณก็ไม่มีทางเห็น" "ดี เราสองคนจะแต่งงานแค่ในนามเท่านั้น ตกลงนะ" "ตกลง ฉันกับคุณ เราแต่งงานแค่ในนาม ห้ามทำอะไรเกินเลยเด็ดขาด" "หึหึ/หึหึ" สองหนุ่มสาวยื่นมือของตนเองมาจับกับมืออีกฝ่ายแล้วหัวเราะในลำคอเบา ๆ อย่างกับคนร้ายในละคร ทั้งคู่จ้องตากันแบบไม่มีใครยอมใครราวกับว่าต้องการกินเลือดกินเนื้อของอีกฝ่ายให้ได้แต่เมื่อเห็นมารดาของตนเองกำลังเดินกลับมาที่โต๊ะก็แสร้งพูดจาอ่อนหวานเพื่อให้พวกท่านสบายใจโดยไม่รู้เลยว่าคำสัญญาของพวกเขาจะไม่มีทางเป็นจริงตั้งแต่วันแรกของการแต่งงาน