“มีอะไรจะพูดก็พูดมา อย่าทำฉันเสียเวลา” คนพูดเอ่ยถามโดยที่ยังไม่ได้เงยหน้าจากเอกสารกองโตที่กำลังสาละวนอยู่ “เอยท้องค่ะ” เสียงเล็กๆ เอ่ยบอกออกมาทั้งที่หัวใจตัวเองก็เต้นแรงไม่เป็นจังหวะ แต่ในนาทีต่อมาสิ่งที่ทำให้หัวใจดวงน้อยของขวัญเอยต้องชุ่มโชกไปด้วยเลือดราวกับถูกกรีดหัวใจด้วยมีดปลายแหลมก็ดังขึ้น มันดังขึ้นจนหูของเธออื้ออึงไปหมด ดังจนสติแทบจะหลุดออกไป ไม่อยากจะเชื่อว่าเขาจะถามแบบนี้ออกมาได้! “ท้องกับใคร?” กวินขมวดคิ้วเล็กน้อยและถามกลับเสียงเรียบ “ทำไมคุณใหญ่ถึงถามเอยแบบนี้?” ใช่...ในเมื่อเธอมีแค่เขา “แล้วทำไมถึงถามไม่ได้? สูงส่งมาจากไหนกัน?” “เอยแค่...” คนพูดเงียบไปดื้อๆ กลืนก้อนสะอึกและคำพูดบางอย่างลงคอไป เมื่อรู้ดีว่าพูดไปก็คงเท่านั้น มันก็แค่เท่านั้นจริงๆ ... เขาคงไม่รับผิดชอบอะไร