“มนธาราข้ามีอะไรจะบอกกับเจ้า” พบโชคเอ่ยขึ้นในขณะที่เดินผ่านน้ำตกใสไหลเย็นทางเดินกลับไปกระท่อม “ท่านพบโชค ท่านมีสิ่งใดจะบอกกับเรารึ” มนธาราหันใบหน้าสวยมาส่งยิ้มให้กับพบโชค ทำให้เขาเคลิบเคลิ้มไปชั่วขณะ “เราชอบมนธารามาก แต่ทว่าเราต้องกลับไปหาพ่อแม่ของเราก่อน และ...ไปดูบางสิ่งบางอย่าง” พบโชคยิ้มกับมนธาราด้วยความหลงใหลและเริ่มมีความรักเกิดขึ้น พบโชคอดใจไม่ไหว บรรจงจูบลงที่ริมฝีปากของเงือกสาวมนธาราด้วยความเสน่หาที่ยากจะบังคับจิตใจได้ มนธาราเองก็เผยอริมฝีปากบางเรียวของเธอรับกับปากนุ่มหยักของพบโชคด้วยเช่นกัน พานทองและทิพย์มาลีเดินนำหน้าและถึงที่กระท่อมก่อนพบโชคและมนธารา โดยทั้งพานทองและพบโชคเองต่างก็เข้าใจกัน ดังนั้นพานทองจึงไม่ได้รอพบโชคแต่ประการใด ริมฝีปากชายหนุ่มและหญิงสาวต่างเคล้าคลึงบดขยี้กันเบา ๆแต่ได้อารมณ์จนทั้งคู่ผงะออกจากความหวานชื่นนี้ไม่ไหว พบโชคประคองร่างบางสวยของมนธาราอิงกับโขดหินเบา ๆ แล้วลูบไล้ทรวงอกเต่งตึงของเธอด้วยความนุ่มนวล มนธาราหลับตาพริ้มรอรับความสุขครั้งแรกกับชายที่เธอหลงรักตั้งแต่แรกพบ เคลิบเคลิ้มไปกับรสรักที่พบโชคกำลังซุกไซ้ริมฝีปากอุ่นของเขาเข้าที่ซอกคอขาวนวลของมนธารา