เรื่องราวของหญิงสาวนางหนึ่งที่เดินทางรอนแรมสู่ป่าหิมพานต์ เพื่อตามหาหยาดน้ำจากสระทั้งเจ็ดที่ว่ากันว่ามีฤทธิ์รักษาสารพัดโรค แต่ระหว่างทาง...เธอกลับถูกทดสอบทั้งกายและใจ ด้วยกองทัพบุรุษเพศแสนเย้ายวนชวนหลงใหล หนึ่งนาค หนึ่งครุฑ หนึ่งพยัคฆ์และกินรทั้งฝูง สุดท้ายแล้วเธอจะปล่อยตัวปล่อยใจไปกับการปรนเปรอของบรรดาชายหนุ่มที่กลายมาเป็นผัวหรือไม่ เมื่อเวลาเปรียบดังสายน้ำที่ไม่มีวันไหลย้อนกลับ และเธอก็มีโอกาสเดียวเท่านั้นในการรักษา 'รักแท้' เอาไว้ให้ได้ ************************************ “ถอดเสื้อผ้าออกสิ ให้ข้าได้ครอบครองกายเจ้า แล้วเจ้าจะสมดังใจปรารถนา” เหมราชกดน้ำเสียงลงต่ำ สื่อความนัยอย่างชัดเจนว่าตนต้องการอะไรในเวลานี้ ลำตัวของพิมสั่นสะท้านด้วยความหวาดกลัวและความคาดหวังบางอย่างที่หล่อนเองก็ไม่อาจระบุได้ “ฉันต้องการน้ำนั่นจริงๆ ขอร้อง...ให้ฉันได้เอากลับไปเถิด” พิมอ้อนวอนสุดชีวิต หวังว่าอีกฝ่ายจะเห็นใจ แต่สุดท้ายชายหนุ่มกลับส่ายหัวเบาๆ ในเมื่อตนลั่นวาจาแล้ว จึงไม่มีทางที่เขาจะถอนคำพูดง่ายๆ “จะอายไปทำไมกันเล่าในเมื่อเรือนร่างเจ้างดงามถึงเพียงนี้” เสียงทุ้มดังขึ้นข้างหู กระตุ้นให้พิมเงยหน้าขึ้นมองความหล่อเหลาที่ทำให้ลมหายใจเธอถึงกับสะดุด “อา ฉันร้อน ร้อนไปหมดแล้ว” “ทั้งร้อนทั้งร่านแบบนี้ ข้าจะลงลิ้นให้หนักๆ เลยเชียว” พูดจบก็แลบลิ้นออกมาเลียเอาความหวานปานน้ำผึ้งเดือนห้าเข้าสู่โพรงปาก “อ๊ายยยย ไม่เอา ไม่เอา อื้อ เสียว ไม่ไหว...” “แค่นี้ก็ไม่ไหวแล้วรึ แล้วถ้าหากข้าฝากฝังอยู่ในร่างเจ้าถึงเจ็ดวันเจ็ดคืนติดกัน เจ้าจะไม่ร้องจนขาดใจตายไปเลยหรือไร”