เป็นเพราะถูก บก. ที่ชื่นชอบวิจารณ์งานโรมานซ์เล่มแรกว่า 'อ่านแล้วเฉยมาก' พาราจึงคิดจะใช้แฟนคลับอย่าง 'สายวารี' เป็นเครื่องมือสร้างประสบการลึกซึ้ง แต่กลับพลาดพลั้งตกหลุมรักเธอ น้ำจิ้มกรุบกริบ “คุณพาราใช่มั้ยคะ” พารากระพริบตาปริบสองสามครั้ง จำไม่ได้ว่าตัวเองรู้จักผู้หญิงคนนี้หรือเปล่า รู้เพียงว่าเธอสวยมาก ใบหน้ารูปไข่เปลือยเปล่าปราศจากเครื่องสำอาง ผิวบริเวณใต้ตาเข้มกว่าส่วนอื่น แทนที่จะดูโทรมกลับน่ามอง แววตาซึ้ง ขนตาเรียงเป็นแพ จมูกเล็กได้รูป ริมฝีปากอิ่มแม้จะซีดแต่ยังสวย ผมยาวไม่เป็นทรงมีหยดน้ำเกาะพราวทั่วทั้งศีรษะ และเธอก็เปียกไปทั้งตัว เธอสวมชุดว่ายน้ำแนบเนื้อแขนยาวสีดำลายดอกเขียวชมพู ส่วนแขนเป็นซีทรูบางเบา กางเกงขาสั้นเผยท่อนขาสีน้ำตาลอ่อนนวลเนียนเปรอะทรายเป็นส่วน ๆ เดาได้ว่าน่าจะเพิ่งขึ้นมาจากทะเล แขนเรียวไขว้ขัดไว้ด้านหลัง แล้วเธอก็ยิ้มให้เขาอยู่อย่างนั้นราวกับว่ามีใครบอกว่าเธอถ้ายิ้มไปเรื่อย ๆ เขาจะให้รางวัลเธออย่างงาม พาราประหม่ากระทั่งนิ้วมือสั่นน้อย ๆ ท้องไส้ปั่นป่วนขึ้นมาอย่างไร้เหตุผล แต่ทว่าเขาก็พยายามไม่แสดงความรู้สึกเหล่านั้นให้เธอเห็น นอกจากยืนนิ่งเท้าตรึงอยู่กับที่เพียงแค่นั้น “วารีเพิ่งกลับจากทัวร์ เห็นเรือมาจากฝั่งเลยมองหาเผื่อคุณพารามาลำนี้ มาจริงด้วย วารีที่นัดคุณพาราไว้ไงคะ” พาราจำไม่ได้ว่าเธอสวยขนาดนี้ ขนาดที่ทำให้เขาลืมไปว่าตัวเองกำลังถูกแดดร้อนระอุของชายหาดเผาผิวทีละนิด ๆ เมื่อก่อนสวยหรือเปล่านะ ? เขาไม่แน่ใจ รู้แค่ว่าตอนนี้เธอตรงหน้าดูหวานฉ่ำเหมือนเชอร์รี่เคลือบน้ำผึ้ง โดยเฉพาะรอยยิ้มสวยเห็นมุมปากยกขึ้นเล็ก ๆ นั่น อยากจะมองวนเวียนซ้ำแล้วซ้ำเล่าอยู่อย่างนี้ ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าทะเลด้านหลังนั้นสวยเพราะมีเธอยืนอยู่ หรือมันสวยของมันตามปกติกันแน่ “วารีเห็นคุณพารายืนอยู่สักพักแล้ว ไม่เข้าที่พักเหรอคะ” จะตอบว่าอย่างไรดี เขาเลียปากนิดนึง ตอนที่นึกถึงว่าก่อนหน้ากำลังยืนคิดว่าจะพาผู้หญิงที่ปรากฏตัวตรงหน้าขึ้นเตียงอย่างไรดี บอกไปตรง ๆ คงไม่ได้ ชายหนุ่มเหลียวมองรอบกายมีเพียงสายลมแสงแดดและท้องฟ้าโปร่ง จากนั้นจึงหันมาตอบเธอสั้น ๆ แค่ว่า “ดูวิว”