เจ้าสาวทาส โดย... บัวริน อารัมภบท คุณพระช่วย...เกิดอะไรขึ้น? ทำไมหล่อนถึงรู้สึกเหมือนใจจะขาดแบบนี้... สรุตาสะท้านครั้งแล้วครั้งเล่า ขณะเขาพรมนิ้วไล้ไปทั่วหุบผาและเนินทุ่ง นวดเฟ้นเนินเนื้อนุ่มนวลขาวเนียนจนเกร็งเครียดด้วยปลายนิ้ว จนกระทั่งหญิงสาวต้องเปล่งเสียงครางออกมาอย่างไม่อาจห้ามตัวเองได้อยู่ สัมผัสของเขาเหมือนเพลิงสุมลงมาในตัวหญิงสาว สรุตาไม่เคยพานพบกับความรู้สึกเสียวกระสันแบบนี้มาก่อนในชีวิต การรุกล้ำของเขาเป็นไปอย่างนุ่มนวลอ่อนโยนจนหญิงสาวมึนงงต่อความรู้สึกสุขสันต์ที่กำลังแผ่ซ่านเข้าไปในกาย...หญิงสาวหายใจติดขัด เกร็งไปทั้งตัวจนเขาต้องพึมพำทั้งที่ยังประกบปากจูบหล่อนอยู่ “อย่ากลัวคนสวย...มันไม่ได้ทำให้เจ็บ...ไม่เลยสักนิด แต่มันจะทำให้คุณเป็นสุขมากยิ่งขึ้น...และยิ่งขึ้น แค่รู้สึก...รู้สึกอย่างเดียวเท่านั้น...ทำไม...ไอ้หมอนั่นมันทำให้คุณกลัวเรื่องเพศมากขนาดนี้เชียวหรือ?” เขาอดพูดประชดประชันแดกดันกลับมาไม่ได้...สรุตาเต็มไปด้วยความมึนงง...มือของเขาปลุกเร้าให้หล่อนกระหาย...เหมือนจะแสดงให้เห็นว่าหล่อนเป็นผู้หญิงแพศยา ร่านร้อน...ให้ท่าผู้ชาย...แล้วก็ถอย...เหมือนจงใจแกล้ง เขาเลยตั้งใจจะแกล้งหล่อนบ้าง...เขาต้องการให้หล่อนได้อาย...เขาแสดงให้เห็นว่าหล่อนร่านร้อนขนาดไหน เมื่อถูกเขาสัมผัส...สรุตาไม่ต้องการให้เป็นแบบนี้ แต่ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้เลย...สัมผัสพลิ้วไหวของเขาทำให้หล่อนหายใจไม่ออก รู้สึกปานใจจะขาดเสียให้ได้ หล่อนรู้สึกเหมือนทนไม่ได้ มายิ่งขึ้น ทำให้หล่อนต้องแอ่นกายขึ้น เหมือนผู้หญิงใจง่าย การตอบรับของหญิงสาวทำให้เขาแสยะริมฝีปากยิ้มออกมาอย่างเหี้ยมเกรียม “บอกผมซิว่าคุณต้องการอะไร” สรุตาส่ายหน้าไปมา อย่างมึนงง “ฉัน...ไม่รู้...” เขาสบถออกมา“ระยำ...” เสียงครางออกมาอย่างมีความสุขขณะที่ปลายนิ้วเขาขยับไหวนั้น ทำให้เขาร้อนระอุไปทั้งร่าง...ชายหนุ่มขบกรรมกรอด ความนุ่มนวลราวแพรไหมของหญิงสาว ทำให้ราคะเกาะกุมเขาจนเลือดในกายแทบลุกโชนขึ้นราวเปลวไฟ รักด้วยใจ บัวริน