"สัญญาสิ สัญญาว่าจะอยู่กับอา รักแค่อา ยอมทุกอย่างเพื่ออา เหมือนอย่างที่อาทำอย่างเพื่อม่อนฝ้ายคนเดียวเท่านั้น พูด! แล้วอาจะปล่อยมันไป" ฌอห์ณขบกรามแน่น เขาพยายามข่มความรู้สึกโกรธเอาไว้อย่างถึงที่สุดแล้ว แม้ว่าในวินาทีนี้ มันจะยากเกินกว่าจะกักเก็บไว้ได้ก็ตาม ทำไมกัน ทั้งๆ ที่เขาทุ่มเท ดูแลและเอาใจใส่เธอทุกอย่าง อยากได้อะไรก็หาให้ อยากทำอะไรก็ไม่เคยขัดสักครั้ง ชีวิตของเธอต้องเป็นของฌอห์ณสิถึงจะถูก คนเลวแถมโรคจิตอย่างฌอห์ณก็มีหัวใจ เขาไม่พร้อมจะสูญเสียใครหรืออะไรอีกแล้ว ม่อนฝ้ายเป็นของอาฌอห์ณ ใครหน้าไหนก็ไม่มีสิทธิ์คิดแย่งเธอไปจากเขาทั้งนั้น มาเฟียหนุ่มคิดเช่นนั้นจริงๆ "ฮื้อๆๆ ฮึก อาฌอห์ณ ฮือ ฝ้าย ฝ้ายจะเป็นของอาฌอห์ณ ฮึก เป็นของอาฌอห์ณตลอดไป ฝ้ายยอมแล้ว" เด็กสาวละล่ำละลักเอ่ยปากสัญญากับมาเฟียจ้าวชีิวิตของเธอพร้อมน้ำตาไหลนองเต็มใบหน้า หากเลือกได้เธอจะไม่ขอเจอเขาในวันนั้น ชีวิตที่แสนสวยงามของม่อนฝ้าย ฌอห์ณคือผู้หยิบยื่นมันให้เธออย่างเต็มใจ แต่ก็ต้องแลกมาด้วยอิสระเสรีทั้งหมดของชีวิต คุ้มหรือ? ม่อนฝ้ายเฝ้าแต่คิดทบทวน ซ้ำแล้วซ้ำเล่า