เผียะ!! “นี่สำหรับสิ่งที่นายทำกับฉันวันนี้” คณินถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนจะใช้ดิ้นดุนกระพุ้งแก้มฝั่งที่ถูกตบแล้วค่อยๆ หันกลับมามองเธอ สีหน้างุนงงว่าตัวเขาถูกตบด้วยเรื่องอะไร แต่ก่อนจะคิดหาคำตอบ เขากลับกระชากร่างบางที่ยืนกำมือแน่นตรงหน้าเข้ามาใกล้ จนร่างบางกระแทกกับร่างหนา “เผอิญฉันไม่ชอบถูกตบฟรีๆ เสียด้วยสิ” “เอ๊ะ…อย่านะ” ปิติญาดาร้องเสียงหลง เมื่อใบหน้าของคณินโน้มเข้ามาใกล้ เธอปัดป้องเขาเต็มกำลังแต่ชายหนุ่มกลับรั้งท้ายทอยเธอให้ขึ้นสูง เพื่อรับจูบที่เขากำลังมอบให้ได้ถนัดถนี่มากยิ่งขึ้น ริมฝีปากหยักเข้าครอบครองบางอิ่มอย่างรวดเร็ว จูบคล้ายกำลังลงโทษเด็กดื้อรั้นจากคณินถูกมอบให้ปิติญาดา หญิงสาวหูอื้อตาลายอีกครั้ง สัมผัสแบบนี้เธอเคยได้รับมาแล้ว แต่ตอนนั้นคณินเมามายไม่ได้สติ แต่ครั้งนี้ต่างออกไปเพราะสติเขาอยู่ครบถ้วน ดวงตากลมโตของปิติญาดายังคงเบิกกว้างอย่างตกใจเช่นเคย เรี่ยวแรงที่คิดว่าสู้เขาได้ตอนนี้หายไปไหนหมดก็ไม่รู้ จูบที่คณินคิดว่าจะลงโทษที่เธอกล้าตบหน้าเขา จูบที่คิดไว้ว่าจะไม่นาน แต่ตอนนี้ชายหนุ่มเริ่มเปลี่ยนความคิดไป เขาลดความรุนแรงแปลเปลี่ยนเป็นอ่อนโยนและอบอุ่น ค่อยๆ มอบจูบให้คนในอ้อมกอดอย่างแผ่วเบาแต่ก็ร้อนแรงจนทำให้ปิติญาดาเข่าอ่อนได้ไม่ยาก เนิ่นนานกว่าชายหนุ่มจะยอมถอนจูบออก คนอ่อนประสบการณ์อย่างปิติญาดาถึงกับยืนหอบ แต่สิ่งที่เขาได้รับเป็นการตอบแทนหลังคือตบอีกครั้ง