"หายแล้วก็ดีผมจะได้เข้าเรื่องสักที" "เรื่องอะไรคะ" หล่อนเงยหน้าจากถ้วยน้ำแข็งไสแล้วถามเขาตาแป๋วทำให้ชายหนุ่มเกิดอาการประหม่ารู้สึกสงสารหล่อนขึ้นมาจับใจแต่ทำยังไงได้ ถ้าไม่พูดตอนนี้ก็จะไม่มีโอกาสพูดอีกจึงตั้งสติแล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจัง "ผมไม่ชอบที่คุณมาเกาะแกะผม ตื๊อผม ทำตัวไม่เป็นกุลสตรี" ถ้อยคำของเขาทำเอาหล่อนอึ้งไปหลายนาทีก่อนจะวางช้อนลงแล้วจ้องตาคนตรงหน้าอย่างคนไม่ยอมแพ้ เหอะจะให้คนอย่างจินันยายอมแพ้ง่าย ๆ ไม่มีทางหรอก ด้านได้อายอดจ้ะ "แต่จีน่าชอบ จีน่าอยากได้คุณมาร์เป็นผัว เอ๊ย สามีก็ต้องตื๊อสิ" "คุณพูดอะไรนะ! อยากได้ผมเป็นผัว ไม่ใช่ ๆ สามี" เขาถามเสียงสูงอย่างไม่อยากเชื่อหู "ใช่ค่ะ จีน่าชอบคุณมาร์ตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอหน้ากันแล้วก็ชอบขึ้นมาเรื่อย ๆ คิดว่าอีกไม่นานต้องรักแน่" หล่อนทำตาเคลิ้มมองใบหน้าหล่อเหล่าของชายหนุ่มแล้วอดที่จะวาดฝันถึงอนาคตข้างหน้าไม่ได้จริง ๆ มีเขาเป็นพ่อ มีตัวเองเป็นแม่ และมีลูก ๆ อีกสองสามคนคอยเรียกคุณพ่อขา คุณแม่ขา ให้ชื่นใจ "ผมไม่ได้ชอบคุณ" ชายหนุ่มกล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจังแล้วส่ายหัว "ตอนนี้ไม่ชอบ อนาคตไม่แน่ คุณมาร์ยังไม่เปิดใจเลย อย่าด่วนตัดสินสิคะ จีน่ามีข้อเสนอ" อยู่ ๆ บทละครที่เคยเห็นนางเอกแสดงก็แล่นเข้ามาในหัวจึงไม่พลาดโอกาสที่จะเอามาใช้และหวังว่ามันจะได้ผลกับตนเอง "ข้อเสนออะไร" เขาทำหน้าไม่ไว้ใจแต่ก็อยากรู้ว่าคนตรงหน้าจะมาไม้ไหน "ภายในหกเดือนถ้าจีน่าทำให้คุณมาร์ชอบไม่ได้ จีน่ายินดีหายออกไปจากชีวิตของคุณมาร์" จินันยาเอ่ยข้อเสนอของตนเองด้วยน้ำเสียงจริงจังไม่มีแววล้อเล่น มาวินได้ยินแบบนั้นก็เกิดอาการลังเลมองคนตรงหน้าอย่างคนคิดไม่ตกก่อนจะยิ้มอย่างมีเลศนัย "ก็ได้แต่ผมมีข้อแม้" หล่อนมีข้อเสนอ เขาก็มีข้อแม้ ถ้าทำได้เขาก็พร้อมที่จะสนอง "พูดมาเลยค่ะ จีน่าพร้อมทำตาม" "หึ ข้อแม้ของผมก็คือ ห้ามขัดคำสั่ง ไม่ว่าผมจะให้คุณทำอะไรก็ต้องทำตามทุกอย่าง ตกลงไหม" "ตกลง เรื่องแค่นี้เองจีน่าทำได้สบายมากค่ะ" ตอบแบบไม่คิดทำให้ชายหนุ่มยิ้ม "ดี แล้วมาดูกันคุณกับผมใครจะแพ้ก่อน" ทั้งสองคนต่างมั่นใจในความรู้สึกของตนเองจึงยิ้มให้ฝ่ายตรงข้ามด้วยท่าทางเย้ยหยัน มาวินมั่นใจว่าจินันยาต้องถอดใจแล้วหายออกไปจากชีวิตของตนเองโดยไม่ต้องใช้เวลาถึงหกเดือน