แดเนียล เฉิงเจ้าพ่อใหญ่แห่งเกาะฮ่องกง เขาเป็นทายาทรุ่นที่13 ของตระกูลเฉิงเป็นผู้ชายหน้าหวานหยด แต่ความโหดน้องๆ พยัคฆ์ เป็นที่มาของสมญานาม ‘พยัคฆ์นัยน์ตาหวาน’ เขาสามารถลั่นไกปืนทั้งๆ ที่ยังยิ้มเต็มหน้า โหดเถื่อนแค่ไหนคงไม่ต้องบรรยาย!! เพราะหากได้ยินชื่อชายหนุ่ม นักเลงปลายแถวจะวิ่งหนีหางจุกตูด เพราะไม่อยากแม้แต่จะเฉียดเข้าใกล้แม้แต่เงา... เมื่อชายหนุ่มพิสูจน์ฝีมือให้ทุกคนประจักษ์ด้วยการเป็นข่าวดังคึกโครมขึ้นหน้า1 เมื่อหลายปีก่อน โดยการกวาดล้างศัตรูคู่อาฆาตที่มีเรื่องมีราวกันมานานมากกว่า10ปี เป็นการแสดงฝีมือให้ทุกคนเห็น สร้างตำนานให้กับตระกูลเฉิง จนไม่มีใครหาญกล้า มันเป็นเรื่องที่ติดอยู่ในความทรงจำของทุกคน แม้เจ้าตัวจะไม่ได้ตั้งใจเลย มันเป็นความเข้าใจผิดแท้ๆ แต่มันก็ต้องเลยตามเลย เพราะอีกฝ่าพยายามที่จะประหัตประหารเขาก่อน!! นัยน์ตายาวรีแต่กลับหวานฉ่ำ เป็นเอกลักษณ์สิ่งเดียวของแดเนียลที่ใครๆ ก็รู้ เขาตาหวานติดมารดาที่มีเชื้อสายแขกโรมัน จึงมีรูปร่างกำยำสูงใหญ่ แถมอาหารการกินยังช่วยทำให้แดเนียลสมบูรณ์ไร้ที่ติ!! “เฮียครับ...” “มีอะไรว่ะ อึกๆ อักๆ อยู่ได้จะพูดก็พูด” ชายหนุ่มผละออกห่างผู้หญิงในอ้อมกอด เขาดันเรือนกายนุ่มนิ่มออกห่างๆ ก่อนจะหันมาให้ความสนใจลูกน้องคนสนิท “ว่ามากำลังรอฟัง” ข่าวรั่วมาถึงหูว่าตระกูลฉาง...ฝ่ายตรงข้ามเรา เริ่มมีการเคลื่อนไหวหลังจากหายเงียบไปเกือบ3 ปีตั้งแต่เกิดเรื่องครั้งนั้น “สายของเราตามสืบถึงที่ส่องสุ่มของพวกมัน แต่ดูเหมือนว่ามันจะรู้ตัวก่อนครับ เพราะเมื่อไปถึงที่ กลับไม่เจออะไรเลย” “สรุปคือ?” “คว้าน้ำเหลวครับ...ไม่มีคน ไม่มีใคร? ไม่มีแม้แต่เงา” “เป็นไปได้ไง!! หรือคนของเราเป็นหนอน เริ่มต้นใหม่ มันต้องมีมูล ไม่อย่างนั้นกลิ่นมันจะโชยมาหาเราไม่ได้หรอก” ชายหนุ่มสั่งการเสียงกระหึ่ม เขาต้องระวังให้หนักขึ้น เพราะแรงแค้นของคนพ่ายแพ้ มันน่ายังเหลืออยู่เมื่อเขาลูบคมตระกูล ฉางเสียจนไม่มีที่ยืน