รักในชาติภพหนึ่ง คือพันธะสัญญาและหน้าที่ รักในชาติภพนี้คือความผูกจิตสนิทแน่นทั้งหัวใจ เพราะเชื่อในคำสัญญา... ศศิพิลาสจึงรัก รอ และหวัง เพราะถือในสัจวาจา... องค์เจษฎาจึงต้องกระทำดังนั้น เพราะมั่นในความดี... นรวีจึงเสียสละและรอคอย เพราะศรัทธาในหัวใจ... นลินดาจึงมั่นใจ รักจะไม่เป็นอื่น ทุกชีวิตยึดโยงกันด้วยเส้นใยที่ว่า่กันว่า่เหนียวที่สุดในโลก ที่ชื่อ 'ความรัก' และดำรงอยู่เพื่อรอเวลาผันแปร เข้าใจ ละวางหรือทุกข์ทน ก็ด้วยเส้นใยเส้นสุดท้าย... 'ความหวัง' 'กาลเคลื่อนผ่าน.. เวลาหมุนวนไปตามวิถีโลก สรรพสิ่ง...ไม่มีสิ่งใดเที่ยงทน นั้นคือความจริงแท้' หากทุกหัวใจก็พร้อมจะเดินทางต่อไปร่วมกัน บนเส้นทางวัฏสงสารที่ไม่เที่ยงแท้แน่นอน