“กล้าดียังไงเที่ยวไปให้ท่าไอ้สารวัตรนั่น!” ชรัสตอบคำถามอย่างตรงไปตรงมา สิ่งที่หล่อนทำลงไปในวันนี้มันหักหน้าเขาเป็นอย่างมาก เขาไม่ชอบให้เธอทำเรื่องพวกนี้ขณะที่ยังเป็นเมียเขาอยู่! “อินทำอย่างนั้นตอนไหนอย่างนั้นเหรอคะ” “อย่ามาเล่นลิ้นกับฉันองค์อิน! รู้ไหมว่าคนอื่นเขาจะมองยังไงกับสิ่งที่เธอทำ!!” คำถามนี้เขาน่าจะถามตัวเองมากกว่าถามเธอ “คงมองไม่ต่างกับที่เขามองพี่สองเวลาอยู่กับผู้หญิงอื่นที่ไม่ใช่ภรรยาตัวเองหรอกค่ะ แค่นี้ใช่ไหมคะที่อยากคุย อินเหนื่อย อยากพัก!” องค์อินตอบกลับไปอย่างไม่ยอมแพ้ คิดเอาเองว่าที่เขาอ้างว่ายุ่งก็คงจะคลุกตัวอยู่กับคนรักผู้แสนดีคนนั้นถึงได้ละเลยต่อเธอ แต่ชรัสเองก็ไม่มีเวลามาอธิบายว่าวันนี้ทั้งวันเขายุ่งอยู่กับงานในไร่มากแค่ไหน ไม่ได้ไปใช้เวลาอยู่กับแพรวพราวอย่างที่เธอเข้าใจผิด “ไปทำอะไรมาล่ะถึงได้เหนื่อยหมดเรี่ยวหมดแรงขนาดนี้!!” คำถามที่ดังขึ้นตามหลังทำให้คนที่ตั้งใจจะเดินหนีชะงักไป ก่อนองค์อินจะหมุนตัวกลับมาเผชิญหน้ากับคนปากเสียอีกครั้ง จ้องมองเขาด้วยสายตาที่แปรเปลี่ยนไปซะจนอีกคนใจกระตุกเพราะไม่เคยถูกมองแบบนี้มาก่อน มันคือสายตาเย็นชาที่ยิ่งทำให้เขาโมโหเมื่อได้เห็น “ก็ทำไปหลายอย่างอยู่เหมือนกันนะคะ ถ้าให้อินสาธยายวันนี้ทั้งคืนคงบรรยายไม่หมด” ในเมื่อเขาอยากให้เธอเป็นผู้หญิงร่านรักเธอก็จะเป็น ให้มันรู้กันไปเลยว่าเธอจะเอาชนะเขาไม่ได้สักครั้งน่ะ “องค์อิน!!” “ใช่ค่ะองค์อิน! พี่สองควรท่องชื่อนี้เอาไว้ให้ขึ้นใจเพราะตอนนี้อินเป็นยิ่งกว่าทุกสิ่งของพี่สอง! แล้วก็ไม่ต้องห่วงไปหรอกนะคะว่าอินจะไปรักคนอื่น เพราะว่าทั้งใจอินยกให้คนใจร้ายบางคนไปแล้ว แต่มันก็ไม่แน่หรอกนะคะ ถ้าวันหนึ่งเขาคนนั้นใจร้ายกับอินมากๆ ไอ้ความรู้สึกที่ว่ารักมาก…ก็อาจเปลี่ยนเป็นเกลียดมากได้เหมือนกัน!!” สิ้นคำตอบที่ยืดยาวองค์อินก็อาศัยจังหวะที่อีกคนเผลอหมุนตัวเดินหนีเข้าไปในบ้านอย่างรวดเร็ว จนอีกคนที่เดินตามกันคว้าเธอเอาไว้ไม่ทัน