เมื่อเขาต้องสูญเสียน้องสาวอันเป็นที่รัก เขาจะพาผู้หญิงแพศยาคนนั้นมารับโทษให้ได้ “ ท้องหรอไปทำแท้งซิ “ " มึงเป็นแค่พี่สาวของฆาตรกร คิดจะมาจับกูเป็นผัวน่ะมันไม่ง่ายหรอก " นับดาวรีบคลานมากอดขาของปฐพีพร้อมน้ำตาที่ไหลอย่างไม่หยุด " ปล่อยกู!!ปล่อยสิว่ะ " ปฐพีรีบดึงขาออกและใช้ขาผลักเธอจนหงายหลัง เขาเดินเข้ามาใกล้เธอ มือหนาจิกลงบนผมให้เธอเงยหน้าขึ้นมามองเขา “ มึงฟังให้ดีนะ แม่ของลูกกูจะต้องเป็นนาราเท่านั้นเพราะคนอย่างกูคงไม่เอาไอ้คนพิการที่พูดไม่ได้อย่างมึงมาเป็นแม่ของลูกหรอกจำไว้ “ เขามองเธอด้วยแววตาที่สาดอำมหิต “ ทุกครั้งที่กูมีอะไรกับมึงเนี่ยไม่ใช่เพราะกูรักหรือหลงมึงหรอกนะกูแค่ต้องการระบายอารมณ์ก็เท่านั้น “ คนตัวเล็กได้ฟังถึงกับน้ำตาไหลพราก ฮึกๆ “ แต่ถ้ามึงไม่มีเงินทำแท้งเนี่ยเดี๋ยวกูจะช่วยสงเคราะห์ให้กูจะกระแทกให้ไอ้มารหัวขนนั้นลุดออกมาเอง “ แววตาของเขาที่ดูหื่นกระหาย นับดาวรีบส่ายหน้าปฏิเสธด้วยความหวาดกลัวคนตรงหน้า “ มานี่ “ เขาตะคอกใส่เธอก่อนจะลากเธอแล้วโยนขึ้นเตียงขนาดคิงไซด์ นับดาวกุมหน้าท้องด้วยความเจ็บและจุกจากแรงกระแทกนับดาวพนมมือขึ้นไหว้เขาทั้งน้ำตาแต่ก็ไม่ได้ผลเขาถอดเสื้อของตัวเองออก ร่างกายกำยำขึ้นมาคล่อมร่างบางเอาไว้ ใบหน้าซุกไซร้ไปยังซอกคอเขาทั้งดูดแล้วกัดมือหน้าก็บีบเคล้นหน้าอกอันอวบอิ่มกะจะให้แตกละเอียดคามือ ทุกการกระทำของเขานั้นทั้งโหดเถื่อนและซาดิส “ ฮึกกๆ ฉันเจ็บนะ “ ถึงแม้เธอจะร้องไห้แค่ไหนเขาก็ไม่สงสารเธอเลย ทันใดนั้นนับดาวหยิบโคมไฟที่อยู่ข้างๆเตียงมาฟาดลงบนศีรษะเขาของ “ โอ๊ยย “ ร่างหนาตะโกนลั่นห้องด้วยความเจ็บปวด เธอโชยโอกาศนั้นใช้แรงทั้งหมดที่มีผลักร่างหนาออก ปฐพีเอามือจับที่ศีรษะของเขามีเลือดไหลออกมา “ อีนางตัวดี ” แววตาที่ลุกโชนไปด้วยความโกรธก่อนจะกวาดสายตาไปทั่วห้องเพื่อมองหาคนที่ก่อเหตุ เธอกำลังวิ่งออกจากห้องแต่เขาก็คว้าร่างเธอเอาไว้ทัน “ ฤทธ์เยอะนักใช่ไหม “ ฝ่ามือหนาฟาดลงบนใบหน้าเธอก่อนที่ร่างบางจะล้มลงกองกับพื้น นับดาวรีบหยิบปากกามาเขียนด้วยน้ำตาที่ไหลนองหน้า " ฉันขอโทษค่ะฉันไม่ได้ตั้งใจค่ะคุณอย่าทำอะไรฉันกับลูกเลยนะคะ ฉันกลัวแล้ว ฉันสัญญาค่ะว่าฉันจะหนีไปให้ไกลไม่มาให้คุณเห็นหน้าอีก ฉันจะไม่เรียกร้องอะไรจากคุณฉันจะไม่ขออะไรเลย แต่คุณอย่าทำอะไรลูกของฉันเลยนะคะได้โปรดปล่อยฉันไปเถอะนะคะ " นับดาวยื่นกระดาษพร้อมกับกับพนมมือไหว้ปฐพีเขาอ่านแล้วทำสีหน้าครุ่นคิดอย่างหนัก “ ได้สิกูจะปล่อยมึงไป ไปไกลๆเลยนะและอย่ากลับมาให้กูเห็นหน้าอีก ” เขาเอ่ยด้วยวาจาโหดเหี้ยมก่อนจะเดินไปหยิบปืนที่ลิ้นชักมาแล้วใส่กระสุนปืน แล้วเล็งมาที่นับดาว คนตัวเล็กมองเขาด้วยสายตาที่หวาดกลัวน้ำตาที่ไหลเหมือนเขื่อนแตก “ กูจะนับ 1-10 ถ้ามึงยังไม่ออกไปจากที่นี่ กูจะฆ่าพวกมึงสองคนทิ้งทั้งแม่ทั้งลูก “ เขาจ่อปืนมาที่เธอ