ตัวอย่างบางตอนจ้า “พี่ว่าพอเถอะมิ มันมากไปแล้วพี่บอกว่ามิคิดแบบเด็กๆ ยังไม่เข้าใจความรักที่แท้จริงหรอก ถึงมิจะรักพี่จริงก็ตามแต่พี่ก็ไม่คิดจะรักเด็กอย่างมิหรอกนะ!”คมฉณัฐเริ่มหัวเสีย เด็กสาวสะอื้นออกมาด้วยความเสียใจ ทำไมความรักที่มีให้เขากลับกลายเป็นความรักแบบเด็กๆ ที่ไม่มีอยู่จริงอย่างนั้นเหรอ ทั้งๆ ที่มิลันดาหลงรักเขามากขนาดนี้ทำไมเขาถึงใจร้ายกับหล่อนแบบนี้นะ “พี่คม... ทำไมพี่คมต้องใจร้ายกับมิด้วย ต่อให้พี่คมจะคิดว่านี้เป็นความคิดแบบเด็กๆ มิไม่ได้รักพี่จริง แต่มิก็ยังยืนยันว่ามิรักพี่คม ต่อให้พี่จะคิดว่ามันไม่จริงก็ตาม!”เด็กสาวเอ่ยคำพูดสุดท้ายก่อนเปิดประตูรถแล้ววิ่งออกมา คมฉณัฐถอนใจออกมาเฮือกใหญ่ เขาไม่อยากจะเชื่อว่ามิลันดาจะคิดกับเขาแบบนั้น ทั้งๆ ที่กานต์สินีได้เตือนเขาไว้แล้วแต่เขากลับไม่เชื่อ สุดท้ายเขาก็ตัดสินใจขับรถมารอแฟนสาวหน้าบ้าน ไม่นานนักร่างบางเปิดประตูรั้วออกมาพร้อมกับยิ้มให้เขา เหตุการณ์ในวันนี้ชายหนุ่มได้ลืมเลือนไปหมด เอี๊ยด! เขาเบรกรถกะทันหัน มิลันดาล้มลงกับพื้นทันทีด้วยความตกใจรถไม่ได้ชนหล่อนเลย เพียงแต่หล่อนตกใจจนทำให้ล้มลงเท่านั้น หญิงสาวพยายามพยุงตัวเองให้ลุกขึ้นแต่ข้อเท้าดันมาบาดเจ็บเสียก่อนทำให้ลุกยืนไม่ได้คมฉณัฐรีบเปิดประตูออกมาดู ร่างสูงรีบเข้าไปหาหญิงสาวพยายามช่วยพยุง เมื่อเห็นหน้าเขามิลันดาตกใจรีบลุกขึ้นเพื่อไม่ให้เขามาแตะต้อง ร่างบางรีบเขย่งเท้าเดินหนีเขาไปทันที “คุณ! เดี๋ยวก่อน คุณจะรีบไปไหน!”คมฉณัฐตะโกนไล่หลัง หล่อนไม่ฟังเสียงอีกแล้วเวลานี้ไม่ขอเกี่ยวข้องกับเขาดีกว่า ไม่ออยากทำให้ใจตนเองต้องเจ็บปวดอีก ไม่ว่าจะเจอเขาเวลาใดใจมันดันเต้นแรงทุกครั้งหล่อนกลัวโรคเก่ากำเริบ แผลกำลังสมานอยู่แล้วอย่าให้มันฉีกขาดเพราะโดนซ้ำเลย ชายหนุ่มรู้สึกหงุดหงิดที่สาวนิรนามคนนั้นวิ่งหนีเขาไปทั้งที่กำลังบาดเจ็บ เขาถูกคนรอบบริเวณมองด้วยสายตาตำหนิเขาไม่อยากเป็นขี้ปากชาวบ้านแถวนี้ คมฉณัฐรีบวิ่งตามไปทันที เสียงฝีเท้าของเขาทำให้มิลันดารีบเขย่งเท้าหนีให้เร็วที่สุดแต่ช้าไปเมื่อเขามาถึงตัวพร้อมรวบร่างบางไว้ในอ้อมแขน “ว้าย!”หญิงสาวร้องออกมาด้วยความตกใจ “ผมเรียกทำไมคุณไม่หยุด!”คมฉณัฐตำหนิพร้อมกับจ้องมองไปที่ใบหน้าของหญิงสาว ชายหนุ่มนิ่งงันเมื่อจ้องใบหน้าหล่อน เขาจำได้ดีว่าหล่อนคือคนที่เขาเห็นผ่านหน้าต่าง หล่อนมาทำอะไรแถวนี้ ทำไมเขาถึงรู้สึกคุ้นกับใบหน้านี้นักเพียงแต่นึกไม่ออกเท่านั้น ร่างสูงอุ้มหญิงสาวไปที่รถก่อนวางลงตรงเบาะข้างคนขับจากนั้นจึงรีบเดินไปที่ประตูฝั่งคนขับพร้อมทำหน้าที่สารถี มิลันดารู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะจมน้ำมันอึดอัด ไม่อยากตกอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้เลย “ผมจะพาคุณไปหาหมอ”ชายหนุ่มบอก “ไม่ต้อง! คุณพาฉันไปส่งที่บ้านก็พอ แผลแค่นี้ไม่ทำให้ตายได้หรอก”หล่อนตอบพลางเซมองออกไปนอกกระจกรถ เพราะไม่อยากมองหน้าเขาให้ใจหวั่นไหว