“พี่นุยังรักลินอยู่ไหม...” คำถามที่ไม่เคยคิดเคยฝันเลยว่าเธอจะต้องเป็นคนถามมันกับเขาดังขึ้น มันคือคำถามที่เธอไม่เคยอยากได้คำตอบ เพราะกลัวว่าถ้ามันเกิดไม่ตรงใจขึ้นมาเธอคงเจ็บปวดเจียนตายน่าดู แต่เธอทนไม่ไหวอีกแล้ว ทนอยู่กับความรู้สึกบ้าๆ พวกนี้ไม่ไหวแล้ว “ลิน ใจเย็นๆ แล้วฟังพี่ก่อน…” ปรเมศวร์เองก็เริ่มได้สติหลังจากได้เห็นแววตาที่อัดแน่นไปด้วยความปวดร้าวของอีกคนเข้า มันทำให้เขาคิดได้ว่าเรื่องที่เกิดขึ้นต้นเหตุมันมาจากตรงไหน และก็เป็นเหมือนทุกครั้ง เขาเองที่ผิด ผิดที่พาช่อลดามาที่นี่ ผิดที่ปล่อยให้เธอเข้ามาจูบโดยไม่ผลักไส ผิดที่ทำร้ายภรรยาอย่างขาดสติ และใช่…เขาผิดที่ห่วงใยคนอื่นมากกว่าปาลินที่เป็นคู่ชีวิต เป็นคนที่เขาเคยสัญญาว่าจะปกป้องแต่มาวันนี้เขากลับเป็นคนทำร้ายเธอด้วยสองของตัวเอง “ตอบลินมาสิคะ! ว่าที่จริงแล้วใจของพี่นุรักใคร! ตอบลินมาสิ!“ เสียงกรีดร้องของภรรยาทำให้ปรเมศวร์ตัดสินใจคว้าตัวคนใจสลายเข้ามากอด พร้อมกับคำตอบที่ไม่ว่าปาลินจะถามมันสักกี่ครั้งคำตอบของเขามันก็ยังจะเป็นแบบนี้ไม่เปลี่ยน “พี่รักลิน! แต่ลินต้องเข้าใจพี่หน่อย ช่อเขาไม่มีใคร” เขารักเธอนั่นคือสิ่งที่ชัดเจนที่สุด สำหรับช่อลดาเธอเป็นแค่เพื่อนเท่านั้น แต่เพราะเขารู้จักกับอีกฝ่ายมาตั้งแต่เด็กๆ ครั้นจะให้ทิ้งขว้างก็ดูจะใจร้ายเกินไปหน่อย แต่สำหรับปาลินเธอคือเมีย คือทุกสิ่งที่เขาจะขาดไปไม่ได้ ใช่ว่าจะไม่รู้ว่าที่ผ่านเขาทำให้เธอต้องเจ็บช้ำแค่ไหน แต่ทั้งหมดนั่นเขาไม่ได้ตั้งใจ ไม่ได้อยากให้ชีวิตคู่ต้องมามีเรื่องบาดหมางแบบนี้ ไม่อยากเลย! “พี่นุก็เลยต้องอยู่เคียงข้างเขาในทุกเวลาที่เขาเกิดรู้สึกเหงาขึ้นมาอย่างนั้นเหรอคะ แล้วลินล่ะ! ลินควรอยู่ตรงไหนในชีวิตพี่! กี่ครั้งแล้วคะที่พี่นุทิ้งลินแล้วไปหาผู้หญิงคนนั้น กี่ครั้งแล้วพี่เคยนับบ้างไหม!” เสียงร้องไห้ของภรรยาทำให้ปรเมศวร์เจ็บปวดไม่แพ้กันเมื่อได้ยิน ใช่ว่าจะไม่รู้ว่าที่ผ่านมาเขาทำร้ายปาลินหนักหนาสาหัสแค่ไหน แต่จะให้ทำอย่างไรในเมื่ออีกฝ่ายนั้นคือเพื่อน ไม่มีอะไรเกินเลยไปมากกว่านั้นสำหรับเขา! “ลิน…”