เตชินนั่งลงที่เดิมแล้วจับบัวหอมหันหลังให้ “ดึงซิปให้นะ” เขาไม่ได้รอคำตอบจากบัวหอม แต่ดึงซิปชุดของบัวหอมทันที “อือ” เสียงครางนั้นไม่ได้บอกว่าจะห้าม แต่ทำไมเตชินฟังเหมือนพอใจและจะเชิญชวนเสียมากกว่า เขาหยุดมือเพียงแค่นั้น ซิปยังอยู่แค่ครึ่งทาง เขาจับสองไหล่เปลือยให้หันกลับมา เห็นใบหน้าแดงก่ำ ริมฝีปากแห้งผาดแล้วก็ทำให้เขาฉุกใจคิดอะไรบางอย่าง “พี่โต” เสียงเรียกแหบพร่า ฟังดูเชื้อเชิญอย่างไรชอบกล “หือ?” “บัวไม่รู้เป็นอะไร” เตชินดูจากท่าทางแล้วเขาพอจะเดาได้แล้วว่าบัวหอมเป็นอะไร เขากอดบัวหอมไว้ กดศีรษะให้แนบอกแล้วจัดการกับซิปต่อจนไปสุดทางของมัน เขาค่อยๆ ดึงชุดให้ต่ำลงจนเห็นเนินอกที่โผล่ออกมาจากชั้นในแบบเกาะอก เขาสะกิดตะขอเพียงครั้งเดียว บราเซียร์ตัวสวยหลุดลงไปทันตา บัวหอมกอดเขาไว้ ริมฝีปากขยับอยู่ที่ซอกคอเขา พึมพำฟังไม่ได้ศัพท์