“คราใดพบหญิงงามสามนาง พิมพ์ประไพเฉกเช่นเดียวกันมิผิดเพี้ยน ครานั้นแลพิธีกรรมถอนคำสาปจักบริบูรณ์” มันคือคำสาปของปีศาจร้าย ที่ทำให้องค์สุริยเทพต้องส่งหญิงสาวสามนางจากโลกปัจจุบันกลับมายังดินแดนไอยคุปต์ในยุคหลายพันปีก่อนคริสต์กาล ‘นลิน’ นึกว่าตัวเองสำลักน้ำตายไปแล้ว หรือไม่ก็ควรจะฟื้นขึ้นมาในโรงพยาบาล แต่กลับลืมตาขึ้นมาประสานกับดวงตาสีอำพันที่จ้องมองอยู่ หญิงสาวทอดมองผิวสีแทนและใบหน้าคมเข้มที่มีผมสีน้ำตาลยาวประบ่า เธอบอกได้คำเดียวว่าหล่อล่ำราวกับเทพเจ้าที่หลุดออกมาจากยุคโบราณ ‘เจ้าชายฮาคิส’ อนุชาขององค์ฟาโรห์สนใจศึกษาเวทมนตร์สายหนึ่งชื่อรสายนเวท พระองค์เชื่อว่าตนเป็นผู้สร้างหญิงสาว ซึ่งจู่ๆ เธอก็ปรากฏกายภายในหีบแก้วที่เขาค้นคว้ามาหลายปี และเหมาเอาว่าเธอคือ มนุษย์โฮมูนคูลัส ที่เขาสร้างขึ้นมา “เจ้าเป็นของข้า นลิน ข้าเรียกชื่อเจ้าถูกต้องใช่หรือไม่” พระสุรเสียงห้าวกล่าวอย่างหยอกเอิน “ฉันไปเป็นของคุณตั้งแต่เมื่อไหร่กัน” นลินแย้งโดยไม่กล้าสู้ดวงตาสีอำพันที่กำลังเต้นระริก “ข้าเป็นคนสร้างเจ้าขึ้นมา โฮมูนคูลัสของข้า” เสียงกลั้วหัวเราะทำให้คนฟังหวาดหวั่นว่าเธอกำลังคุยกับคนบ้า “โฮมูนคูลัสอีกแล้ว คุณนี่...ถ้าจะเพี้ยน” หญิงสาวไม่กล้าว่าเขาบ้า กลัวจะถูกคนบ้าบีบคอ “เจ้าช่าง...งดงามไร้ที่ติ ดูนี่สิ องค์สุริยเทพประทานพร ช่วยให้ข้าทำสำเร็จ” บอกพลางชี้ที่ต้นแขนขวาของเธอ สัมผัสของเขาทำให้เธอหัวสมองพร่าเบลอราวกับโดนเวทมนตร์ และในที่สุดก็ต้องเสนอเรือนร่างให้เจ้าชายเชยชมโดยไม่รู้ตัว และจำไม่ได้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับตนเอง