แม้จะรู้ว่าสาวน้อยตรงหน้าคือบ่วงร้าย ที่จะทำให้เขาสูญเสียอิสรภาพไปตลอดกาล แต่ ชีวิน เอกธำรงกุล เจ้าของไร่เอื้อมรัก ผู้ไม่คิดสนใจหญิงใดมาก่อน ก็หักห้ามและยับยั้งใจ ไม่ให้แตะต้องเธอไม่ได้ แถมยังหลงรักเธอหมดทั้งหัวใจ แม้จะรู้ว่าทุกอย่างคือแผนร้ายของบุพการี เกวิกา สาวน้อยหน้าใส ที่รับภารกิจร้ายมาจากผู้มีพระคุณ เธอต้องทำทุกวิถีทาง เพื่อให้เขายอมกลับบ้านด้วย แต่ทว่ามันก็ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ ในเมื่อเขาทั้งร้ายและเฉยชา แถมทำท่าจะไม่ใช่ชายแท้เสียอีก เอาไงล่ะ...ในเมื่อไม่ได้ตัวเขา ก็ต้องเอาสายเลือดของเขากลับไปแทน แต่เธอจะใช้แผนอะไร ทำให้เกย์อย่างเขาหน้ามืด ยอมมีอะไรกับเธอได้ ภารกิจครั้งนี้ เธออาจต้องเสียทั้งตัว...และหัวใจ เพราะเขาช่างมีเสน่ห์เหลือร้าย เกินที่ใจของเธอจะต้านทาน ในขณะที่เขานั้น กลับเห็นว่าเธอคือกวางน้อยแสนหวาน ที่เขาจะต้องได้ครอบครองมันตลอดไป “อย่าค่ะ…กลางวันแสกๆ นะคะ” “กฎหมายข้อไหนกัน ที่ห้ามผัวเมียทำรักกันตอนกลางวันน่ะหือ…” คำถามของชีวินทำเอาเกวิกาอยากเป็นลม แต่ก็จริงอย่างที่เขาพูดนั่นแหละ แต่ถึงจะไม่ผิดกฎหมาย ก็ใช่ว่าจะมีใครทำแบบที่เขาทำอยู่นี่บ้าง ถึงจะมีก็คงส่วนน้อยล่ะ “กินไวอะกร้าหรือยังไงกันคะ ถึงได้มีเรี่ยวมีแรง คึกทั้งวันทั้งคืนแบบนี้” เกวิกาประชด ย้ำ…ว่าเธอประชดเขาจริงๆ ไม่ใช่เป็นการยั่วยุอะไรเลย หากแต่ชีวินกลับทำตาแพรวพราวเจ้าเล่ห์ ก่อนจะดึงชั้นในชิ้นเล็กๆ ชิ้นสุดท้าย ออกจากท่อนขาเรียวงาม ที่มีผ้าพันแผลที่ข้อเท้าของเกวิกาอย่างเบามือ “คนอย่างฉัน…ไม่จำเป็นต้องพึ่งไวอะกร้า แค่ฉันเห็นเธอแก้ผ้า ฉันก็คึกกว่ากินยาบ้าๆ แบบนั้นอีกกวางน้อย”