ฉันเคยเชื่อเสมอว่าโลกใบนี้มันไม่กลมถึงขนาดจะเหวี่ยงพวกเขาทั้งสองคนให้กลับมาเจอฉันอีกครั้งได้ ผู้ชายสองคนที่ฉันตัดออกจากชีวิตไปได้แล้วเมื่อหกปีก่อน...ธันวาและธามม์ แต่การย้ายที่อยู่ใหม่ก็ทำให้ฉันได้เข้าไปใกล้ชิดหนึ่งในสองคนที่ควรจะอยู่ให้ห่าง ทั้งๆที่ฉันควรจะรั้งตัวเองออกมา แต่พอได้อยู่ใกล้ก็กลายเป็นว่าไม่สามารถจะตัดใจถอยให้ไกลได้ -------------------------------------------------------- “หายไปไหนมา” “อยากรู้?” เขาก้มลงมองฉัน เอียงหน้าพร้อมกับมุมปากที่ยกขึ้นน้อยๆ แม้ปากจะยิ้มแต่สายตาเขาดูล้า “ปกติรายงานแต่เมีย” เมียห้ามได้คนเดียว…ประโยคนั้นดังขึ้นในหัวของฉัน ธันวาเลิกคิ้วขึ้นข้างหนึ่งอย่างกวนประสาท ฉันรู้ว่าเขาแค่พูดออกมาเพื่ออยากจะปั่นประสาทฉันก็เท่านั้นแหละ “…” “ไม่อยากรู้แล้ว?” เขาก้มหน้าลงมาอีกเหมือนอยากเห็นหน้ากัน จงใจพูดใกล้ๆ ภาพผู้ชายที่ดูเหนื่อยล้าหายไปในพริบตา “ไม่อยากรู้แล้ว ไปห่างๆเลย” ฉันผลักเขา ได้ยินเสียงหัวเราะทุ้มๆ ดังขึ้น “นายกลับไปพักไหม ฉันไปเองได้” “…” “ธันวา” “ถ้าไม่ใช่เมียก็เลิกสั่งได้แล้ว อย่างที่บอก...เมียสั่ง เมียห้าม เมียถามได้คนเดียว”