“ผมมารับคุณกลับบ้านของเรา” ศรันย์เอ่ยขึ้นตัดบทหลังจากยัดเสื้อผ้าชุดสุดท้ายของคนตรงหน้าใส่กระเป๋า การกระทำนั้นทำให้คีรติโมโหจนตัวสั่น เขาไม่มีสิทธิ์เข้ามาในห้องนี้ ไม่มีสิทธิ์มารื้อค้นข้าวของของเธอโดยที่เธอไม่ได้อนุญาต! “ที่นั่นเป็นบ้านของคุณค่ะไม่ใช่บ้านฉัน อีกอย่างฉันคิดว่าเราสองคนไม่มีอะไรต้องเกี่ยวข้องกันอีกแล้ว” หญิงสาวเอ่ยขึ้นหลังจากสงบสติอารมณ์ของตัวเองให้เย็นลงได้ เมื่อหนีไม่พ้นเธอก็ขอเผชิญหน้าก็แล้วกัน “แต่คุณเป็นเมียผม!” “เราแค่พลาดนอนด้วยกันแค่ครั้งเดียวเท่านั้นค่ะพ่อเลี้ยง และนั่นฉันไม่ถือว่าตัวเองเป็นเมียใคร!” คำตอบนั้นทำให้ความอดทนของที่คนเฝ้าตามหาเมียรักมานานถึงสองเดือนเต็มหมดสิ้นลงแทบจะทันที ศรันย์ก้าวเพียงสองก้าว ก็สามารถคว้าคนที่ทำให้เขาเกือบเป็นบ้าเข้าหาตัวได้ “งั้นต้องกี่ครั้ง!” “คุณ!” “ตอบผมมาสิว่าผมต้องนอนกับคุณอีกสักกี่ครั้ง คุณถึงจะยอมรับว่าคุณเป็นเมียผม และผมก็เป็นผัวคุณ!”