หมาป่าจอมหื่นมองลูกแกะตัวน้อยที่ถูกเขากอดรัดอย่างแนบแน่นด้วยความพิศวาสที่เร่าร้อน อยากขยี้สวาทลูกแกะน้อยตัวนี้ใจแทบขาดแล้ว !! “ อาภีมเป็นอะไรคะทำไมหน้าแดงจัง ” เมษยาถามอย่างงุนงงหลังจากที่หยุดดิ้นเพราะตอนนี้หน้าของภีมแดงก่ำแล้วหลับตาพริ้มอย่างรัญจวนใจ ภีมลืมตาก่อนตอบด้วยน้ำเสียงแหบพร่าและสั่นกระเส่า “ อา...ทรมานจ้ะ..หนูเมย์ ทรมานมาก ” หมาป่าภีมมองแกะน้อยด้วยความเสน่หาแต่มีหรือที่แกะน้อยแสนซื่อตัวนี้จะรู้ถึงความนัย เมษยาตกใจแล้วร้องถามอย่างตื่นตระหนกด้วยคิดว่าอาภีมของเธอเจ็บป่วยไม่สบายขึ้นมา “ อาภีมเป็นอะไรคะ เดี๋ยวหนูจะพาไปโรงพยาบาลนะคะ ” เมษยารีบฉุดแขนภีมจะพาเขาขึ้นจากสระเพื่อพาไปโรงพยาบาล ภีมโอบกอดเมษยาไว้แน่นได้แต่ขบขันหญิงสาวอยู่ในใจก่อนจะบอกเสียงแหบพร่า “ ไม่ต้องหรอกจ้ะเพราะหนูคนเดียวที่จะช่วยอาได้ ”เมษยามองภีมอย่างไม่เข้าใจก่อนจะถามออกไป “ หนูหรือคะ ช่วยยังไงคะอาภีม ” หมาป่าจอมหื่นมองแกะน้อยอย่างรักใคร่ก่อนจะโอบอุ้มหญิงสาวขึ้น จนเมษยาต้องรีบโอบรอบลำคอชายหนุ่ม “ เอาขาหนูเกี่ยวเอวอาไว้สิจ้ะ แล้วหนูก็ถูไถกับกางเกงว่ายน้ำของอา ” จบประโยคความต้องการของภีม เมษยาก็หน้าแดงอย่างเขินอายซุกหน้ากับซอกคอเขาก่อนจะบอกเสียงที่แทบเป็นกระซิบ “ หนูไม่กล้าค่ะ ”