“ยังเจ็บอยู่มั้ย?” “อย่ามายุ่ง” หล่อนตวาดใส่น้ำตานองแก้ม “ไม่ให้ยุ่งได้ไง เมียทั้งคน” “หึ! เมียเหรอ แล้วพี่ลั่นทมล่ะ งั้นเมียนายคงจะแทบทั้งเกาะนี้กระมัง” ฮันนาทำเสียงกระแนะกระแหนไม่พอใจ ชลนทีมองพลางอมยิ้ม “มันเหมือนกันซะที่ไหนล่ะ เมียมีคนเดียว อยู่นี่ไง” ชายหนุ่มพูดพลางดึงร่างบางมาหอมแก้มฟอดใหญ่ “นี่อย่ามาทำบ้า ๆกับฉันนะ” ฮันนาตะคอกลั่น หล่อนกำลังโกรธชลนทีจนควันออกหู ชลนทีไม่สนใจจะฟังหล่อนแวดใส่เอื้อมมือขึ้นมาจัดเผ้าผมที่เปียกโชกและพันกันจนยุ่งของหล่อนให้เข้าที่เข้าทาง แต่ก็ถูกปัดมือออกอย่างไม่ใยดี ฮันนาพยายามจะพยุงร่างเปียกปอนของตัวเองให้ลุกขึ้นยืนอย่างทุลักทุเล ชลนทีรีบผูกเชือกเอวกางเกงของตัวเองพัลวันก่อนจะรีบปรี่เข้ามาช่วยประคอง “เพี๊ยะ!!!” เสียงฝามือเรียวกระทบเข้ากับใบหน้าเข้มของชลนทีจนแก้มข้างนั้นแสบชาตัวถึงกับเซ ก็หล่อนเล่นง้างมือซัดเข้ามาซะเต็มแรงขนาดนั้น