อมิรดา ต้องว่าจ้างเจ้าบ่าวกำมะลอมาเพื่อตบตาบิดา เนื่องจาก 'สัญญารัก' ที่กำลังเติบโตในร่างกายเธอ เจ้าบ่าวกำมะลออย่างตระการ ได้ก้าวเข้ามาในชีวิต และ...กำลังจะทำให้ใจของเธอหวั่นไหว แต่ทว่า... คนหนึ่งยึดมั่นในคำสัญญา ส่วนคนหนึ่งยึดถือในศักดิ์ศรี ความรักครั้งนี้จะจบลงเช่นไร ฤาจะฟังเสียงหัวใจที่ต่างกระซิบบอกกันถึงความต้องการ “นอนด้วยกันที่นี่บนเตียงก็ได้ค่ะ” อมริตาพึมพำ ความว้าเหว่ ความเศร้าหมองกับแววตาของบุคคลที่เป็นที่รัก และการที่เขาทิ้งหล่อนไป แม้หล่อนจะเห็นในฝันก็ตามเถิด แต่มันก็ทำให้อมริตาอ้างว้างและกำลังต้องการความอบอุ่นอย่างถึงที่สุด “เอ่อ...จะดีเหรอครับ” ตระการลังเล หากแต่อมริตาพยักหน้า หล่อนดึงให้เขาลงนอนบนเตียงนุ่มพร้อม ๆ กับหล่อน อะไรบางอย่างทำให้อมริตาลืมตัว ลืมใจหล่อนกำลังต้องการความอบอุ่น และตระการสามารถให้สิ่งนั้นแก่หล่อนได้ อมริตาดึงแขนเขามากอดไว้แน่น เมื่อล้มตัวนอนด้วยกันทั้งคู่แล้ว ตระการนอนตัวแข็งทื่อ ชายหนุ่มยังนอนท่านั้นจนอมริตาที่นอนกอดแขนเขาไว้เพื่อขอความอบอุ่นค่อย ๆ หายใจอย่างสม่ำเสมอ ตระการแอบชะโงกมองหล่อน หล่อนหลับตาพริ้มไปเสียแล้ว แต่ก็เห็นหยาดน้ำตาที่เกาะเป็นคราบอยู่บริเวณแก้มนวล ชายหนุ่มลอบถอนใจ ก่อนจะยกมือก่ายหน้าผาก แล้วอย่างนี้เขาจะนอนหลับได้ไหมนี่... ชายหนุ่มคิดอย่างหนักใจ เสียงของหล่อนละเมอพึมพำเบา ๆ ทำให้ตระการย่นคิ้วเมื่อได้ยินเข้า… “แดนนี่... คนใจร้าย... คุณทิ้งริต้า..ทิ้งริต้าทำไม” “นายใจร้ายมากจริงๆ ด้วย นายทิ้งเธอได้ยังไง ?” ตระการพึมพำตอบคนที่กอดแขนเขาอยู่ ชายหนุ่มอดลูบผมหล่อนเบาๆ ไม่ได้ แววตามองหล่อนอย่างอ่อนโยน ชายหนุ่มเม้มปาก แดนนี่ ...คนรักของอมริตาชื่อแดนนี่ เขารู้แล้วว่าต้องลากใครให้มารับผิดชอบกับความเจ็บช้ำใจของอมริตา ชายหนุ่มลอบถอนใจเมื่อมองใบหน้างดงามที่ซบอยู่กับแขนเขาอีกครั้ง หัวใจเจ็บแปลบ เมื่อนึกว่าหล่อนต้องกลับไปหาคนที่รัก คนที่หล่อนรักจริงๆ ไม่ใช่เจ้าบ่าวกำมะลออย่างเขา