“โอ้ย...แก่แล้วจะหึงอะไรนักหนา” เสียงบ่นจากภรรยาสาวสวยวัยสี่สิบมองตาขวางใส่สามีวัย 52 ปี “หึงสิ ก็เธอเป็นเมียฉันนี่ แถมยังสวยยังแซ่บด้วย จะไม่หึงได้ไง แล้วไอ้หนุ่มหน้าละอ่อนนั่นมันก็เพื่อนลูกเรา ผมไม่ตะปันหน้ามันให้ยับก็ดีถมไปแล้ว” นั่นเป็นคำตอบที่ “เพลิง” พูดเสมอเวลามีหนุ่มๆ มาคุยกับภรรยาคนสวย แม้จะวัยเลขสี่แต่เธอยังสวยสะพรั่งราวกับสาววัยเบญจเพส ทำคนเป็นเมียอ่อนใจ ส่ายหน้า กับความรักและขี้หึงของเขา ซ้ำยังลงโทษเธอในตอนกลางคืนด้วยบทรักหนักหน่วงจนแทบจะสลบ ใครจะคิดสามีวัย 52 คนนี้ยังแข็งแรงและเร่าร้อนทุกครั้ง “ไม่รู้สิ ฉันยังไม่เห็นใครหล่อเลย” “แหม จะให้หล่อเหมือนพ่อเพลิงหรือยะหล่อน” รัตนาอดเหน็บไม่ได้ เห็นหน้าพ่อของเพื่อนสนิทแล้วยังตะลึงเลย ใครจะคิดว่าบิดาของเพื่อนจะหล่อ แม้วัยเข้าเลข 5 ไปแล้วก็ตาม “ใช่ นั่นแหล่ะมาตรฐานผู้ชายของฉันจะต้องหล่อกว่าพ่อเพลิง เก่ง แล้วที่สำคัญจะต้องรักฉันเหมือนกับที่พ่อรักแม่ด้วย” “โห มาตรฐานสูงเหลือเกิน แบบนี้จะหาผู้ชายที่ไหนมาเทียบได้ล่ะยะหล่อน พ่อเพลิงเพียบพร้อมซะขนาดนั้น” รัตนามองไม่เห็นเลยว่าจะมีผู้ชายคนใดมีคุณสมบัติอยางบิดาของพระพายได้ “ไม่มีก็ดีสิ ฉันจะได้อยู่เป็นโสด สบายจะตาย” “แหม หล่อนสวย รวยก็รอได้สิ เลือกได้สิ แต่พวกฉันนี่สิตายแน่ๆ” พระพายมองเพื่อนแล้วขำออกมา เธอไม่ได้คิดที่จะมีแฟนเลย อยากเรียนต่อแล้วทำงานช่วยพ่อแม่ก่อน “อย่าพูดเพื่อนนี้กันเลย ไปคุยกับเพื่อนๆ ดีกว่า เดี๋ยววงดนตรีเขาจะเล่นแล้ว” เธอมองไปทางเวทีที่บิดาจ้างวงดนตรีที่เธอชอบมาเล่นในงานเลี้ยงนี้ให้ด้วย ซ้ำยังเปิดบ้านจัดงานให้ ใครๆ ต่างชมว่าบิดามารดาของเธอใจดีใจ แต่ใครจะรู้ว่า ที่พ่อเปิดบ้านให้จัดงานในบ้านแบบนี้ก็เพราะหวงเธอนั่นแหล่ะ ไม่ยอมให้ออกไปเลี้ยงข้างนอกหรือห้องอาหาร ให้อยู่ในสายตาของท่าน ซ้ำยังได้เห็นหน้าเพื่อนๆ ของเธอทุกคนด้วย จะได้คัดกรองและดูว่าใครเป็นยังไง นี่แหล่ะพ่อเพลิงที่ขี้หวงที่สุด “เอ่อ นั่นสิ ฉันก็ลืมไปเลย ไปเม้ากันก่อนดีกว่า แล้วจะได้ออกไปยืดเส้นยืดสาย ไม่ได้เต้นมานานแล้ว” รัตนาเห็นด้วย เดินไปยังกลุ่มเพื่อนๆ ที่ยืนตามซุ้มอาหาร นาถ ชายหนุ่มที่สองสาวเอ่ยถึง กำลังเดินมองไปรอบๆ งานเลี้ยงใหญ่โตของเพื่อนสาวอย่างพระพายที่เขาเข้าไปจีบหลายรอบแล้ว แต่เหมือนหญิงสาวจะไม่เล่นด้วย ทำให้เขาถอยเมื่อมีผู้หญิงอีกหลายคนที่ชอบเขาและแสดงออกชัดเจนว่าอยากชิดใกล้เขา แต่ตอนนี้สายตาของเขากำลังมองร่างบางร่างหนึ่งที่เธอกำลังยืนชี้คนงานนำอาหารมาเติมในถาดอาหารในซุ้ม “สวย เซ็กซี่ ถูกใจจริงๆ ใครเนี่ยไม่เคยเห็น” นาถเดินเข้าไปใกล้ๆ สายตาไม่ให้คลาดจากเธอเลย มองสำรวจไปทั่วเรือนร่างงดงาม โดยเฉพาะขาเรียวยาวที่โผล่พ้นขอบกางเกงขาสั้นสีขาวนั่น ทำนาถน้ำลายแทบหก จนต้องแอบกลืนลงคอ แม้ด้านบนจะปกปิดหมดด้วยเสื้อเชิ้ตสีขาว แต่ก็พอดีตัว จนอวดความอวบอิ่มของเต้าอิ่มทั้งสองข้างไปเลยแหล่ะ เพราะสาบเสื้อเชิ้ตที่เธอกลัดกระดุมลงมาที่ร่องอกพอดับพอดี ยั่วให้คนมองจินตนาการไปถึงไหนต่อไหนกับเต้าอิ่มคู่งามของเธอ “สวัสดีครับ” นาถเดินเข้ามาใกล้ ทักทายทันทีขณะที่หญิงสาวหันหน้ามายิ้มหวานให้เขา “สวัสดีค่ะ ทานอะไรหรือยังล่ะ” เธอยิ้มกว้างให้เขา มองหน้าชายหนุ่มในชุดเสื้อโปโลกางเกงยีนส์ที่ดูทะมัดทะแมงไม่น้อย ก้มลงมองแก้วเครื่องดื่มในมือที่เจ้าภาพยอมให้มีการเลี้ยงเบียร์สดในงานอย่างจำกัด เพราะไม่ต้องการให้เพื่อนลูกๆ เมานั่นเอง “ยังครับ ว่าแต่มีอะไรอร่อยๆ ให้ผมทานบ้างครับ” นาถย้อนถาม มองหน้าสวยอย่างพอใจ นึกในใจผู้หญิงคนนี้สวยมาก มีเสน่ห์ แล้วก็กลิ่นหอมกรุ่นซะด้วย เพราะเขาได้กลิ่นน้ำหอมโชยจากมาจากร่างบางเข้าจมูกของเขาจนแอบสูดเข้าปอดอย่างพอใจ “ก็มีหลายอย่างนะคะ อย่างซุ้มนี้เป็นขนมทานเล่น ข้าวเกรียบน้ำพริกเผา ข้าวตังหน้าตั้ง ถั่วคั่ว สาคูไส้หมู จะทานอะไรดีคะ เดี๋ยวตักให้” เธอใจดี หยิบจานส่งให้ชายหนุ่มที่รับอย่างจงใจที่จะสอดมือเข้าไปทับมือของเธอ แต่เธอก็ไม่ได้ว่าอะไร ยิ้มให้แล้วรีบดึงมือออก ทำไมเธอจะไม่รู้ล่ะว่า ชายหนุ่มคนนี้เข้ามาตีสนิทกับเธอเพราะอะไร เป็นเรื่องปกติที่เกิดขึ้นกับเธอบ่อยๆ จนเริ่มชิน แต่อีกคนกลับไม่ชินแน่นอน หันมองไปรอบๆ หาใครบางคนที่อาจมองเธออยู่ “หาใครหรือครับ มีคนรออยู่เหรอ” นาถถามตรงๆ มองหน้าสวยที่ถูกใจอย่างบอกไม่ถูก “เปล่าไม่มีใครรอหรอก ว่าแต่เชิญตักอาหารตามสบายนะ ขอตัวไปดูอาหารตามซุ้มก่อนว่ามีอะไรต้องเติมอีก” เธอว่าแล้วเดินออกห่าง แต่นาถกลับเดินเข้ามาขวาง “เดี๋ยวสิครับ ผมยังไม่รู้จักชื่อคุณเลย ผมนาถครับ เป็นเพื่อนกับพระพาย แล้วก็เป็นนักกีฬาของมหาวิทยาลัยด้วย คุณ.....” นาถละชื่อไว้ หวังให้คนตรงหน้าตอบ “เพื่อนพระพายเหรอ” อีกเสียงถามดังมาจากด้านหลัง ทำให้ทั้งสองหันมอง เธอยิ้มให้ผู้ชายร่างสูงที่เข้ามายืนข้างๆ ยกมือโอบบ่ามนไว้อย่างหวงแหน มองหน้านาถชัดเจนว่า อย่ามายุ่งกับผู้หญิงคนนี้ “เอ่อ ครับ” นาถตกใจ ทำหน้าไม่ถูกเมื่อเจอหนุ่มใหญ่หุ่นสมาร์ทมายืนมองตาดุกร้าวใส่ เขามองคนข้างๆ ที่เข้ามาคุยด้วย เห็นเธอยิ้มหวานให้ผู้ชายคนนั้นแล้วยกมือขึ้นลูบเบาๆ ตรงหน้าอกผู้ชายคนนี้ เหมือนบอกให้ใจเย็นๆ ทำนาถเริ่มใจไม่ค่อยดี เพราะสายตาคมกร้าวคู่นั่น “อ้าว พ่อแม่ มาอยู่นี่เองหรือคะ” เสียงพระพายทักทำให้นาถหันไปมอง ยิ้มออกมาที่พระพายมาช่วยพอดี แต่ก็ต้องตกใจกับคำพูดของเธอ “พ่อแม่เหรอ นี่คุณคงไม่ใช่...” นาถตกใจ พระพายมองหน้านาถ เช่นเดียวกับรัตนาที่เดินมายืนข้างๆ นาถ ยิ้มให้พ่อแม่เพื่อน “อะไรนาถ นี่นายไม่รู้จักคุณพ่อคุณแม่ของพระพายเหรอ” รัตนาย้อนถามนาถที่ยืนหน้าตื่นตกใจ เห็นคนที่พระพายเรียกว่าพ่อยกมือขึ้นโอบบ่ามนของพระพายอีกข้าง มองหน้าพระพายและผู้หญิงอีกคนเหมือนกับราวกับฝาแฝด เพราะความสวยงามของทั้งสองกินกันไม่ลง แต่อีกคนพอจะมองออกว่ามีอายุแก่กว่าพระพาย “ใช่ ฉันเป็นพ่อของยายพาย แล้วนี่ก็เมียฉัน แม่ของยายพาย ษริกา ทำไม นายไม่คิดที่จะมาจีบเมียฉันหรอกนะ”