แม่ทำเสียงเง้างอน นลินถอนใจยาว ลงมือผลัดผ้า ขณะกำลังรูดผ้านุ่งเปียกลง ความอยากรู้อยากเห็น อันเนื่องมาจากข้อสังเกตุของป้าลำไยเมื่อกี้ ทำให้เธอชะงักมือที่กำลังสวมผ้านุ่งผืนใหม่ทางหัว นึกอยากรู่ว่าเธอมีอะไรที่ผิดตาจนป้าลำไยเห็นแล้ว ก็ออกปากวิจารณ์แบบนั้น เธอตรงไปยืนหน้ากระจกยาว ที่ติดฝาตู้เสื้อผ้าใบสูง กระจกยาวตลอดฝาตู้ ยาวพอให้เธอมองตัวเองได้ตั้งแต่หัวจรดเท้าทีเดียว เป็น..สาว ..เป็นแบบนี้เอง ปกติเธอไม่ค่อยสนใจตัวเองนัก รู้แต่ว่าปีสองปีมานี้ ร่างกายเธอเปลี่ยนไปแปลกๆ จากที่เคยผอมกงโก้ เธอชักมีเนื้อเพิ่มในบางแห่ง เพิ่มจนไม่กล้าถอดเสื้อต่อหน้าใครๆนั่นแหละ ตรงนี้นี่เอง ที่. เป็น สาว..มันคงจะโตอีก เพราะเธอเคยเห็นของแม่ โตเท่าลูกมะพร้าว.. แต่ แปลก ที่ตรงสะเอวกลับยังผอมกิ่วแบบเดิม จะมีก็แต่ตรงสะโพกที่อิ่มเต็มขึ้น ต้นขาชักอวบ.. “นังลินหายเข้าไปทำอะไรเงียบเชียว ห๊า ?”