“ฉันคือแม่ของลูกคุณค่ะ” เมื่อโพล่งออกไปเสียงปลายสายก็เงียบสนิท “ขอโทษนะ... คุณโทรผิดแล้วล่ะ ผมยังไม่มีเมีย” หลังจากรออยู่อึดใจเสียงห้าวก็ตอบกลับมาแบบกลั้วหัวเราะ เขาคงไม่เชื่อเธอจริงๆ นั่นแหละ “คุณชื่อ จุลกาศ ไกรสารสิน หรือเปล่าล่ะคะ” เธอตอบกลับไปด้วยเสียงราบเรียบ “ใช่....แต่..ขอโทษนะคุณบอกว่าชื่ออะไรนะ...ให้ตายเถอะนี่มันเรื่องล้อเล่นใช่ไหม” คำพูดที่ดูวกวนและน้ำเสียงหนักเบาของเขาแสดงออกมาชัดเจน ว่าคนพูดกำลังสับสน ใช่สิเขาอาจเคยซื้อบริการจากผู้หญิงหลายคนจนจำหน้าไม่ได้ด้วยซ้ำไป แล้วที่สำคัญผู้ชายคนนี้ข่มเหงเธอโดยไม่สนใจจะถามชื่อสักนิด ไม่น่าแปลกหรอกถ้าเขาจะทำเหมือนไม่รู้จักเธอมาก่อน “ฉันชื่อนุตา แล้วมันก็เป็นเรื่องจริงที่ฉันกำลังอุ้มท้องลูกของคุณอยู่” “ผมไม่รู้จักคุณ” เสียงห้าวยืนยันหนักแน่น ใช่สิถ้ารู้จักนุตาคงเห็นเป็นเรื่องอัศจรรย์ที่สุดก็ในเมื่อคืนนั้นคนป่าเถื่อนนี่เอาแต่ตักตวงจากเธอ จนครบทุกบาททุกสตางค์ จะเอาเวลาไหนมาถามชื่อแส้กันล่ะ “คุณจะรู้จักฉันได้ยังไงขนาดชื่อคุณยังไม่เคยถาม ตอนคุณข่มขืนฉันคุณไม่สนใจด้วยซ้ำว่าฉันจะเป็นยังไง ฉันคือนักร้องคาเฟ่ไงจำได้ไหมไ อ้ผู้ชายเห็นแก่ตัว ไอ้บ้ากาม!! ” “เฮ้ย!! อะไรวะ มาเป็นชุดเลยนะคุณ แล้วไอ้ข้อหาล่วงละเมิดทางเพศที่คุณว่ามามันก็ร้ายแรงเกินไปนะครับ” “ก็คุณข่มขืนฉันจริงๆ นี่ แล้วตอนนี้คุณก็มาไข่ไว้ในท้องฉันสองเดือนแล้วด้วย” “แล้วผมจะแน่ใจได้ยังไงครับคุณนักร้องว่าในท้องน่ะเป็นลูกผมจริง ถึงตอนนั้นคุณจะยังซิงแต่หลังจากผมแล้วอาจจะมีใครมาเซ้งต่อก็ได้นี่” เขาคงจำได้แล้วแต่คำพูดที่ตอบกลับมาทำเอาหญิงสาวต้องกำมือแน่นด้วยความโมโห “ไอ้...ไอ้บ้า นี่คุณจะไม่รับผิดชอบใช่ไหม”