“ของที่คุณอัศนัยโดนมันแรงจริงๆ ครับ” คนพูดตีสีหน้าเครียดจัด และส่ายหน้า “หมายความว่ายังไงคะอาจารย์” เพียงดาวหน้าเสีย เมื่อเห็นสีหน้าอาจารย์แสนแลดูวิตกมาก “เฮ้อ! แม้จะถอนได้แต่ก็ยังไม่หมด” “แล้วทำยังไงถึงจะถอนออกได้หมดล่ะคะ” เพียงดาวสงสัย “อยากรู้จริงๆ เหรอ” คนพูดทำสีหน้าหนักใจ “อาจารย์บอกมาเถอะค่ะว่ามีวิธีอะไรจะถอนคุณไสยออกได้หมด” “สาวพรหมจรรย์เท่านั้น”อาจารย์แสนนึกอยู่ในใจว่ามันจะบาปไหมกับสิ่งที่คิดจะทำ แต่เมื่อมีผีพรายมากระซิบบอกว่าทั้งสองเป็นคู่กันมันแต่ชาติปางก่อนก็คงไม่บาปเท่าไหร่ เครื่องหมายคำถามปรากฏขึ้นบนใบหน้าสวยของเพียงดาว “หมายความว่าไงคะอาจารย์” “สาวพรหมจรรย์เท่านั้นที่จะล้างมนต์ดำชนิดนี้ได้ คุณอัศนัยจะต้องได้นอนกับสาวพรหมจรรย์ในคืนแรม 15 ค่ำจากนั้นเขาก็จะหายกลายเป็นปกติ” ซึ่งมันก็คือคืนนี้ “วิธีแบบนี้ก็มีด้วยเหรอ” เพียงดาวมีสีหน้าตกใจ “แล้วถ้าไม่ทำจะเกิดอะไรขึ้นคะอาจารย์” อาจารย์แสนยิ้ม “คุณก็เตรียมจัดงานศพไว้ได้เลย เขาจะอยู่ได้อีกแค่สามวัน” หญิงสาวยกมือขึ้นทาบอก และมองไปที่ อัศนัยเห็นเขามองมาที่เธอ แต่เหมือนว่าจำไม่ได้ “อย่านะๆๆๆ คุณ จะแก้ผ้าต่อหน้าผมทำไม” อัศนัยรีบห้ามและแกะมือเธอที่กำลังรูดขอบกระโปรงออก เขาคิดว่าต้องเป็นฝีมือของหมอแสนอย่างแน่นอน “ปล่อยเถอะ อย่าทำแบบนี้เลยเดี๋ยวผมทนไม่ไหว” เจ้าของไร่นรบดีบอกเสียงดังและตัดใจด้วยการดึงเสื้อของเธอที่กองอยู่บนที่นอนมาสวมให้หญิงสาวอย่างลวกๆ “อาจารย์แสนนะอาจารย์แสน หาเรื่องให้จริงๆ” อัศนัยบ่นอุบอิบที่อาจารย์แสนให้มากกว่าที่เขาขอร้อง แต่เขาก็ไม่อยากจะเอาเปรียบหญิงสาวด้วยวิธีนี้เลย “ถ้าคืนนี้คุณไม่ได้สาวพรหมจรรย์มาล้างอาถรรพ์คุณจะต้องตายรู้ไหม” หญิงสาวกระชากเสื้อออกอีกครั้ง ช่างมันความสาวมันเปรียบเทียบไม่ได้กับชีวิตคน แม้เสียดายความสาวของตนแต่ก็ไม่อยากให้เขาต้องตาย เขายืนขึ้นหันหลังให้เตียง “ออกไปซะ เพียงดาว !” เขาสั่งน้ำเสียง เด็ดเดี่ยว และชี้ไปที่ประตู “ไม่” ยิ่งเขาห้ามเธอก็ยิ่งเข้าใจผิดไปว่าเขาคงอาการหนักเพราะพักหลังมาเวลาเข้าใกล้เธอเขาชอบทำท่าหื่นใส่ทุกทีแต่วันนี้กลับต่อต้าน และถ้าเธอไม่ตัดสินใจทำอะไรบางอย่างเขาอาจจะไม่รอด “ผมเตือนคุณแล้วนะเพียงดาว ถ้าเกิดคุณยังไม่ใส่เสื้อผ้าภายในห้าวินาทีละก็......” เขาหันหน้าดุกลับไปต่อว่าเธอแต่แล้วก็ค้างอยู่แบบนั้น “เสื้อผ้าๆๆ..เอ่อ เสื้อ” อัศนัยหลุบตาต่ำลงไปมองเสื้อผ้า “มะ ไม่มีเหลือเลยเหรอ” เจอมาก็มากแต่เธอทำให้เขาแทบจะหยุดหายใจกับภาพตรงหน้า เรือนร่างบางที่ไม่มีสิ่งใดขวางกั้นสายตา เขามองไปที่หน้าตาสวยทันสมัยเรียบเนียนดูเธอไม่แสดงอารมณ์ทั้งที่ภายในใจหวั่นกลัว ลำคอระหงงามกว่าใคร รูปร่างก็แสนจะเย้าชวนให้หลงไหล เรียกได้ว่าอกเป็นอกเอวเป็นเอวไร้ที่ติติงไม่มีเสียทรงที่ตรงไหน “ถ้าคุณชอบลองของนักล่ะก็ ผมก็จะให้ลองของ” อัศนัยเลื่อนมือมาที่ของกางเกงยีนของตนเองก่อนจะปลดกระดุมแลรูดซิปลงจดสุดทางส