ก๊อก ๆๆๆๆๆ เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้น ...ชายชลในชุดกางเกงขาสั้น เสื้อกล้ามสีขาว เดินขาเขยก ๆ มาเปิดประตูห้องให้กับรวงทิพย์ “ทิพย์...น่ารักจังเลย ขอบคุณนะครับ” ชายชลเอ่ยพูดกับรวงทิพย์แฟนสาวของเขาพร้อมกับดึงตัวรวงทิพย์เข้าไปกอด แต่รวงทิพย์ก็ดันร่างของชายชลให้ออกห่างเธออย่างเบา ๆ เพื่อเป็นการถนอมน้ำใจของชายชล “ไม่เป็นไรจ่ะชล นี่จ่ะ...ข้าวผัดไข่ดาวของโปรดของชล เดี๋ยวทิพย์ไปเรียนก่อนนะ ถ้าเรียนเสร็จแล้วทิพย์จะมาหาชลใหม่อีกครั้งนะจ๊ะ” รวงทิพย์พูดตัดบทด้วยการยื่นห่อข้าวให้กับชายชล แล้วหันหลังเดินออกจากห้องของชายชล “เดี๋ยวก่อนสิทิพย์...” ชายชลพูดพลางคว้าข้อมือของรวงทิพย์เอาไว้เพื่อไม่ให้รวงทิพย์เดินออกจากห้องแล้วก็รั้งตัวของรวงทิพย์เข้าไปกอดอย่างเร็ว ชายชลที่ดูเหมือนว่าจะไม่ใช่ชายชลคนเดิม ก้มหน้าอันหล่อเหลาเกลี้ยงเกลาของเขาลงมาจุมพิตกับแก้มแดงนวลของรวงทิพย์อย่างเบา รวงทิพย์ดันร่างของเธอออกจากร่างสูงใหญ่นั้นด้วยคำพูดเบา ๆว่า “ชลจ๊ะ…อย่าเพิ่งเลย รอให้เราสองคนเรียนจบกันก่อนนะ อีกไม่นานหรอกจ๊ะ” ชายชลไม่ฟังเสียงของรวงทิพย์ แต่กลับดึงร่างของรวงทิพย์เข้ามาจุมพิตที่ริมฝีปากบางและล้วงลิ้นเข้าไปในซอกลับของปากอย่างไม่รีรอ “อืมมมม...ชล อุ๊บ” รวงทิพย์หลับตาพริ้มพร้อมกับจูบตอบชายชลอย่างหวานเช่นกัน รวงทิพย์ไม่ปฏิเสธความรักที่เธอมีต่อชายชลแต่อย่างใด... ชายชลซุกไซ้ไล่ไต่ริมฝีปากร้อนของเขาด้วยอารมณ์ที่ครุกรุ่นและเต็มไปด้วยความรัก