“ติณณ์” และ “เกวลี” ต่างก็รู้ดีว่าพวกเขานั้นเดินอยู่บนเส้นขนาน 10 ปีที่เธอแอบคิดกับเขาเกินคำว่า “เพื่อน” ขณะที่เขามีคนที่เรียกว่า “แฟน” ทุกอย่างคงถูกต้องดีงาม หากพวกเขาไม่ได้พลาด เผลอทำในสิ่งที่เกินกว่า “เพื่อน” หรือ “แฟน” จะทำต่อกัน! ***************************** “ก็อย่างที่บอกไง! ว่าให้ลืมมันไปซะ เรื่องทุกอย่างมันเป็นอุบัติเหตุ...ติณณ์ไม่ต้องรู้สึกผิด ไม่ต้องขอโทษ ไม่ต้องสนใจ เราเองก็จะลืมมันเหมือนกัน!” “รู้สึกผิด ขอโทษ ไม่ต้องสนใจงั้นเหรอ!” ติณณภพเค้นเสียงออกมาอย่างเดือดดาล เกวลีค่อยๆ ก้าวถอยหลัง เมื่อเห็นว่าเขาย่ำเท้าเข้ามาด้วยอาการคุกคาม “ฉันไม่ได้รู้สึกผิด โคตรจะไม่รู้สึกผิดเลยด้วยเกวลี! รู้ไหมเพราะอะไร เพราะไอ้เรื่องทั้งหมดนั่นน่ะ มันไม่ใช่อุบัติเหตุ ฉันตั้งใจทำ ได้ยินชัดไหมว่าฉัน ตั้ง - ใจ - ทำ!” ทำไปขนาดนั้น ถ้าไม่ตั้งใจก็หมาแล้ว! “ติณณ์!” เกวลีแผดเสียงเรียกคนตรงหน้าอย่างตระหนกหวังเรียกสติเขาให้กลับคืนมา