คำโปรย ความรักต้องห้ามที่เกิดขึ้น จำต้องให้พลัดพรากจากรัก แต่รักแท้แม้มิติของกาลเวลา หรือมิติแห่งภพภูมิใดๆ ก็มิอาจกั้นความรักของเทพอินทรชิตที่มีต่อทิพย์มณฑาได้ความรักต่างภพมิติ และความต่างของชาติพงษ์พันธ์จะลงเอยเช่นไรติดตามใน "เมียเสือ" ความรักเป็นสิ่งสวยงาม ความรักที่ตามใจจนไม่มีสติและเหตุผลใดๆ รักจะนำพามาซึ่งความทุกข์ ทุกข์เพราะรัก แต่ความรักที่เข้าใจ อดทน และรอคอยได้ เมื่อถึงเวลาที่รักเบ่งบานมันคือความสุขใจที่ได้รัก รักอย่างสุขใจที่ได้รัก ตัวอย่างจากบางตอน "เสือเหรอ คุณเป็นเสือแล้วคุณจะกินฉันไหม" เมริกาถามเสียงสั่นด้วยความกลัวเจ้าของอ้อมแขนที่กำลังโอบกอดเมริกาอยู่ "กินสิ พี่จะกลืนกินเจ้าให้สมรักของพี่" จักราพูดบอกและหัวเราะชอบใจ พร้อมกับผ่อนร่างบางลงบนแท่นที่นอนที่ปูรองด้วยขนสัตว์อะไรสักอย่างที่ขนนุ่มฟู่มากๆ แสงจันทร์ยามค่ำคืนเคลื่อนคล้อยมาอยู่ตรงโพรงปล่องถ้ำ ทำให้เห็นร่างใหญ่โตของจักราที่ทาบทับอยู่เหนือร่างสวยของเมริกา เมื่อแสงจันทร์กระทบกับร่างของจักราทำให้ร่างของจักราค่อยๆ คืนความเป็นมนุษย์ ขนแขนค่อยๆ หายไปทีละนิดๆ จักราก้มลงจูบลากไล้ลิ้นร้อนชื้นไปตามลาดไหล่ ซอกคอขาวเนียนสวยของเมริกาอย่างหลงใหล สูดดมเอากลิ่นกายหอมเข้าไปอย่างแสนรักแสนหลงในกายสวยของเมีย "ผัวเจ้าก็เป็นทั้งยักษ์ทั้งเสือนั่นแหละ เจ้าไม่ต้องสนใจหรอกว่าพี่จะเป็นอะไร รู้แค่ว่าพี่รักเจ้าหลงเจ้าคนเดียวก็พอแล้ว นอนเสียเถอะนะคนดีของพี่พรุ่งนี้พี่จะพาเจ้าไปเที่ยวยังสถานที่ ที่ครั้งหนึ่งเจ้าเคยชอบมากๆ " จักราหัวเราะกับคำถามของเมริกาและพูดตัดบทให้เมริกานอนเสีย เมริกาเองก็เพลียมากจึงค่อยๆ หลับตาลงอย่างยอมจำนนต่อโชคชะตาและชีวิตแล้วอะไรจะเกิดก็ขอให้มันเกิดเถอะ เมริกาเหนื่อยล้าและเพลียร่างเต็มทีแล้วจึงหลับตาลงและนอนหลับไปในอ้อมแขนของจักราในทันที