“มาแล้วก็ขึ้นรถได้แล้ว เสียเวลารอนานแล้ว น้ำอยู่ในกระติก ใครอยากดื่มอะไร หรือหิวก็มีขนมในตะกร้า แจกจ่ายกันไปนะ เราจะไม่แวะที่ไหน ถ้าไม่จำเป็น นอนยาวไปเลย ถึงกรุงเทพแล้วพี่ไฉไลจะปลุกทุกคนนะ” ไฉไลนั่งข้างหน้ากับคนขับ เธอเปิดกระจกด้านหลังคนขับบอกกับสาว ๆ ที่นั่งเรียงกันมาทางด้านหลังรถตู้ มีอาหารและน้ำดื่มพร้อม ทุกคนรู้จักกันดี แต่อาจจะไม่สนิทมาก เท่ากับบุษบาและกลิ่นจันทร์ ส่วนเอื้องนาก็สนิทกับกลิ่นจันทร์กับบุษบา แต่ไม่สนิทมาก ถึงขนาดต้องนั่งกุมมือกันไปตลอดทาง “บอกน้าทิพย์กับน้าทัศน์ ว่าอย่างไร ทำไมถึงยอมให้บุษมาได้” กลิ่นจันทร์ถามบุษบา “บอกว่าไปหาเพื่อนอาทิตย์ อาทิตย์นึง” “อ้าว อย่างนี้บุษบาก็ต้องกลับบ้านดอนแก้วสิ” “ไม่กลับ บุษบาจะอยู่กับจันทร์” บุษบายิ้มเอนหัวซบไหล่บางของกลิ่นจันทร์