โรคความคิดถึงลิซึ่มนั้นเป็นชื่อโรคที่ฉันตั้งขึ้นเองอย่างขำ ๆ ซึ่งเป็นชื่อที่ไม่ถูกต้อง เพราะโรคความคิดถึงหรือเรียก อีกชื่อหนึ่งว่า โรคโหยหาอดีต ที่แท้จริงมีชื่อว่า “nostalgia”(นอสทัลเจีย) ซึ่งมีอาการหลัก ๆ คือ ความคิดถึงและโหยหาความทรงจำในอดีต โดยคำนี้มีรากศัพท์จากภาษากรีซ ซึ่งเกิดจากการผสมคำระหว่างคำว่า “nosto” (นอสโต ) แปลว่าการกลับบ้าน กับคำว่า “algos”(อัลโกส) แปลว่าความเจ็บปวด เดิมที่เราจะใช้คำนี้ในกลุ่มอาการคิดถึงบ้าน ซึ่งมันได้เปิดตัวเป็นครั้งแรกในฐานะ ‘อาการทางประสาท’ เมื่อปลายคริสต์ศตวรรษที่ 17 โดยแพทย์ทหารชาวสวิตเซอร์แลนด์ โยฮัน ฮอฟเฟอร์ เขาได้สังเกตเห็นอาการผิดปกติที่เกิดขึ้นกับทหารชาวสวิสซึ่งจากแดนไกลมาทำสงคร ามเป็นเวลานาน พวกเขาป่วยด้วยอาการที่แตกต่างกัน ไม่ว่าจะเป็น ไข้ เบื่ออาหาร อาหารไม่ย่อย หัวใจเต้นผิดปกติ อ่อนแรง นอนไม่หลับ และอื่น ๆ อาการเหล่านี้ไม่ปรากฏสาเหตุ และไม่มีอาการภายนอกร่างกาย อาการรุนแรงมากขึ้นเมื่อพวกเขาคร่ำครวญถึงบ้านที่จากมาไกลนานมากขึ้น ท้ายที่สุดทหารรับจ้างเหล่านี้ต้องถูกปลดประจำการและกลับบ้านไป ที่น่าขันคืออาการป่วยหายไปเมื่อได้กลับบ้าน พวกเขาไม่ได้แกล้งป่วย เพราะทหารเหล่านี้ได้เบี้ยเลี้ยงดีจากการรับจ้าง พวกเขาตั้งใจจากบ้านมาเพื่อมาทำงาน นั่นคือจุดเริ่มต้นของโรค