"สำออย ทีวันนั้น ไปกับคนนั้นที คนนี้ที ทำไมไม่เจ็บหะ" อติรุจที่ได้ยินประกายดาว บอกว่าเจ็บ เขานั้นก็ตะคอก ใส่หน้าประกายดาวออกมาอย่างโมโห เมื่อเขานั้น คิดได้ ว่าเธอเป็นผู้หญิงรักสนุก ตามที่เป็นข่าว ซึ่งช่วงนี้ข่าวของเธอก็ขยันกระหน่ำลง กับบรรดา ผู้ชายของเธอเหลือเกิน ไม่ว่าจะไฮโซ หรือทายาทนักธุรกิจ หรือแม้แต่กับดาราด้วยกัน ไม่รู้กี่คนต่อกี่คน ภายในระยะเวลาแค่สามเดือน และอติรุจยิ่งคิด เขานั้นก็ยิ่งแค้นเคืองใจ ที่ประกายดาวทำตัวง่ายๆกับชายอื่นไปทั่ว ทั้งที่เขานั้น ไม่มีสิทธิ์อะไร ที่จะไปโกรธเธอเลยด้วยซ้ำ "ปะ ปล่อยฉัน " ประกายดาวร้องออกมาอย่างยากรำบาก พร้อมกับทั้งดิ้นรน และขัดขืน ด้วยความตื่นกลัว เมื่ออติรุจพูดจบ เขานั้นก็ขึ้นมาคร่อมร่างงามของเธอเอาไว้ พร้อมกับใช้มือหนาเพียงข้างเดียวของเขา จับแขนเรียวสวยของเธอ ทั้งสองข้าง ขึ้นไว้เหนือศีรษะ "ฝันไปเถอะ ยังไงคืนนี้ คุณก็ต้องเป็นของผม ประกายดาว และผมข้อสั่งห้าม ไม่ให้คุณ เอาตัวเน่าๆของคุณ ไปให้ใครได้ทับรอยผมอีก ไม่งั้นคุณตาย"