ทั้งเธอและเขา ต่างพากันเดินจูงมือขึ้นไปที่ห้องนอนด้วยมีความรู้สึกตกอยู่ในภวังค์ด้วยกันทั้งคู่ บนเตียงนอนใหญ่อันนุ่มสบาย หญิงสาวนอนทอดกายอย่างสบายอารมณ์ด้วยเรือนกายที่บางสวย จนชายหนุ่มอดใจเอาไว้ไม่ไหว ตรงเข้าไปจูบประทับที่หน้าผากแล้วสูดดมด้วยความรัก “พี่ไม่ได้เจอเจ้ามานานมากแล้ว พี่คิดถึงเจ้าเหลือเกิน ไข่มุกของพี่” ก้องภพพูดแทนตัวเขาเองว่าเป็นภูผา จนพิมศิริเองก็พูดตอบออกมาเช่นกันว่า... “ไข่มุกก็คิดถึงพี่ภูผามากเช่นเดียวกันจ่ะ ไข่มุกรอคอยพี่มานานมาก นี่คงเป็นชาติภพใหม่ของเรานะจ๊ะ พี่ภูผา เราจะมีความสุขด้วยกันอย่างนี้ตลอดไปนะจ๊ะ” พิมศิริแทนตัวเองว่า ไข่มุก และพูดถ้อยคำที่ได้เคยสัญญาเอาไว้กับภูผาในชาติก่อนออกมาจนหมด ภูผาเองก็เช่นเดียวกัน... เวลานี้ ไม่มีความสุขใด จะเทียบเท่ากับการที่คนรักในชาติก่อน ได้กลับมาพบกันด้วยคำสัญญาและพรหมลิขิตที่ทั้งสองหนุ่มสาวได้สัญญากันเอาไว้ ชายหนุ่มบรรเลงเพลงรักจากริมฝีปากบางนุ่มของเขาเข้าที่ริมฝีปากเรียวบางของหญิงสาว ราวกับว่าไม่ได้พบเจอกันมานานมาก “พี่ภูผา...ไข่มุกรักพี่นะจ๊ะ” เสียงรำพันพร่ำบอกจากปากหญิงสาว กระซิบเข้าที่ข้างใบหูของชายหนุ่มด้วยความรัก