ตัวอย่างเนื้อหา “ชิงเอ๋อร์ มานี่” หลิ่วชิงที่กำลังใจลอยอยู่สะดุ้ง เธอหมุนกายเดินไปหาชายหนุ่มก็ถูกเขารวบมานั่งบนตักแกร่ง หลินจื่อเซวียนหอมแก้มนางไปหนึ่งที “เมื่อก่อน…ข้าหูหนวกตาบอดเลยมองข้ามความรู้สึกของเจ้า ชิงเอ๋อร์ ยกโทษให้สามีได้หรือไม่” เขาเอ่ยพลางสอดมือเข้าไปกอบกุมดอกบัวคู่งามใต้เสื้อตัวหนาสีขาวของคนด้านบน หลิ่วชิงกระหยิ่มยิ้มย่องในใจ ไหนเลยจะยอมให้เขาได้กินเธอง่ายๆ เช่นนี้ เธอเอ่ยออกมาเสียงหวาน “ท่านพี่ ชิงเอ๋อร์เพิ่งคลอดบุตร ยังมิอาจร่วมรักกับท่านได้ ตอนนี้ชิงเอ๋อร์ยังไม่พร้อม ท่านพี่ก็ปรนเปรอตนเองไปก่อนได้หรือไม่” หลินจื่อเซวียนหยุดชะงัก มือหยาบยังคงกอบกุมความอ่อนนุ่มของหญิงสาวไว้ไม่ยอมปล่อย “อีกนานแค่ไหน” “ครึ่งเดือนเพคะ” หลิ่วชิงเห็นว่าร่างแกร่งเงียบไปจึงกล่าวต่อ “หากท่านพี่ทนไม่ไหว ก็ไปปลดปล่อยกับสตรีอื่นได้ เชื้อพระวงศ์สามารถมีชายาสนมได้มากมายไม่ใช่หรือ” ชายหนุ่มแค่นเสียง เหตุใดนางถึงไม่หึงหวงเขาเลยเล่า! “หากว่าข้าทำจริงๆ เจ้าจะไม่เสียใจหรือ” เขาเอ่ยหยั่งเชิง หลิ่วชิงพยักหน้าตอบโดยไม่แม้แต่จะคิด “หากข้าไปนอนกับพวกนาง แล้วมานอนกับเจ้า เจ้าจะรับได้หรือ” “…” หลินจื่อเซวียนเห็นร่างเล็กนิ่งเงียบไปก็ยิ้มมุมปาก เอ่ยต่อว่า “เช่นนั้นข้าจะให้เว่ยหนานจื่อไปพาหญิงนางโลมมาสักสี่ห้าคนดีหรือไม่” หลิ่วชิงกลอกตา จินตนาการถึงภาพที่หลินจื่อเซวียนร่วมรักกับหญิงนางโลมพร้อมกันห้าคน พลันรู้สึกขนลุกขึ้นมา เอ่ยออกมาเสียงดัง “ไม่ได้เพคะ!”